Ghost 5

- Nic nie knuję... Czyżbym sądził, że kłamie o twoim dodatkowym wynagrodzeniu. Wystarczy, że Ci potrąciłem z całości za Twoje zapominalstwo - przy Ryanie był zawsze dziwnie gadatliwy. Wręcz chciał się z nim wdawać w kolejne dyskusje, denerwować go i męczyć jak tylko mógł.
Ostatecznie przeszli się jedynie kawałek, gdyż Ander złapał im taksówkę, która dowiozła ich na drugi koniec miasta. Przez większość drugi był cicho, ale czasami zagadywał Ryana o różne głupoty, lub ocierał się dłonią o jego udo. Taksówkarz nie wyglądał na zbyt zadowolonego ich zachowaniem, lecz Ander skutecznie mu pogroził.
Jako, że mówił świetnie po arabsku bez problemu udało im się dotrzeć na miejsce. A dokładniej rzecz ujmując wielki targ handlarzy bronią.
- To tutaj zbroją się największe grupy terrorystyczne, a dziś to my zrobimy małe zakupy. Możesz wybrać sobie jedną, jakąkolwiek broń chcesz. Ja stawiam - z pewnością nie była to jedna z tych słodkich i romantycznych randek na jakie chodzili normalnie ludzie. Czy w Anderze było cokolwiek normanego? Odpowiedź brzmiała nie.

Na pewno przekupił taksówkarza i umówił z nim to wcześniej. Rayan był pewny, że teraz zostanie wywieziony gdzieś na obrzeża miasta, a tam strzelą mu w potylicę i ciało wcisnął do beczki z kwasem siarkwym. Ander na bank zrobi zobie z jego zębów bransoletkę.
Ta atencja ze strony przełożonego dodatkowo podsycała obawy Rayana! Może nie strzelą mu w potylicę, ale posiekają go żywcem? Serio brał każdą opcję pod uwagę, ale żadna z nich nie była prawdziwą randką.
Kiedy znaleźli się na targu, obejrzał się na Andera, marszcząc czoło. Nie rozumiał...
- Chcę nóż - odpowiedział bez wahania. - Nie lubię broni palnej, a mój najlepszy nóż zginą gdzieś u poprzedniej jednostki - stwierdził, oglądając się przez ramię, ciekaw czy przypadkiem Ander nie wynajął sobie kogoś od brudnej roboty. Może ktoś wbije mu zaraz maczetę w plecy?

- Jak sobie życzysz - odpowiedział bez emocji i otworzył parasol. Z pewnością wyróżniał się na tle wszystkich obecnych tu ludzi, lecz nie martwiło go to. Z jego ochroniarzem pod ręką nie miał powodów by się martwić.
Pociągnął Ryana do pierwszego stoiska z bronią białą, lecz nic konkretnego nie przykuło jego uwagi. To nie było to... Zbyt mało ostre, za mało wytrzmałe. Pociągnął go dalej nie dając mu nawet szansy na dokładne przyjrzenie się wszystkiemu.
O dziwo gdyby teraz się mu przyjrzeć można by zauważyć się się uśmiechał, a raczej jego kąciki uniosły się o kilka stopni wyżej niż zazwyczaj. Ciąganie Ryana po kolejnych straganach było naprawdę zabawne, od dawna nie robił nic tak zwyczajnego.
Jednak nawet gdy obejrzeli już wszystkie nie wyglądał na zadowolonego. Wtedy wpadł na inny pomysł.
- Idizemy tam - wskazał mu na budynek przed którym stało kilkanaście uzbrojonych po zęby bojowników. Lecz nawet to go nie powstrzymało przed zdobyciem idelanego prezentu dla podwładnego. Podszedł do nich, rzucił coś po arabsku i machnął im czarną kartą przed oczami, a ci od razu wpuścili go traktując prawie, że jak króla.
Bycie VIPem miało swoje plusy, a w tym świecie... Nawet znaczne. W środku było kompletnie inaczej niz na zewnątrz. Okna zasłonięto czarnymi zasłonami, grała tu muzyka, a całość przypominała bardziej klub niż targ. A jednak to właśnie tu dochodziło do wielu transakcji, które nie do końca były zgodne z prawem.
- Nie oddalaj się. Chyba nie chcesz, żeby znowu jakiś mężczyzna mnie napastował?- powiedział wprost do jego ucha, tak by aby na pewno go usłyszał

Nie umiał się całkiem rozluźnić, wciąż analizując o cholerę w tym wszystkim chodzi. Kiedy oglądał jednak kolejne stoiska, w jego oczach błyszczała niemal dziecięca radocha. Gdyby Ander miał okazję poznać go bardziej, zauważyłby, że Rayan wciąż ma w sobie wiele z dzieciaka, który potrafi cieszyć się małymi rzeczami.
- Ale tam był dobry... - mruknął, wcale nie czując się pewie, gdy został pociągnięty w stronę budynku. Obserwował przełożonego uważnie, zaskoczony tym, że jest traktowany z tak dużym szacunkiem. Jak nic - to była jego najciekawsza jednostka.
- Jeśli ktoś ma cię napastować to obym to był ja - odparł i zerknął w jego stronę, uśmiechając się tak pogodnie, jakby opowiedział żart życia. - A może dziś to mi się poszczęści i to ja będę napastowany - dodał, wzruszając ramionami.

Ander zmierzył go lodowym wzrokiem, będąc wkurzonym, że na ich randce Ryan rzucił takim tekstem. Obaj czasami zachowywali się jak dzieci, jednak to albinos potrafił idealnie odtwarzać rolę obrażonej księżniczki.
- Skoro wolisz, żeby napastował cie kto inny to droga wolna - jego ton głosu nawet brzmiał na obrażony. Zwykle nie zachowywał się w ten sposób i w myślach krzyczał na siebie za tak dziecinne zachowanie, jednak nie potrafił się opanować przy Nim.
Nie ciągnął go już, puścił go i poszedł dalej nie oglądając się nawet na to, czy Ryan za nim idzie. Zatrzymał się dopiero gdy dotarł do kolejnych straganów z kolejnymi, o wiele ciekawszymi przedmiotami i nożami najlepszej jakości.
Nie zauważył nawet, że między niego a Ryana weszła jakaś kobieta. Gdyby wystartowała w miss univers z pewnością zdobyłaby wysokie noty, jednak Ander poczuł tylko narastającą irytacje tym faktem.
- Chyba nie jesteś stąd, co? - zapytała flirciaskim głosem i delikatnie oparła dłoń na klacie Ryana

Rany, totalnie nie rozumiał! Rano kazał mu wypierdalać, a teraz zgrywał obrażoną księżniczkę. Mózg Rayana zaczynał się gotować od nadmiaru spekulacji, które w nim tkwiły. Westchnął, ale ruszył za mężczyzną, zachowując drobny dystans.
- Nie jestem stąd, nie jestem sam i nie jestem zainteresowany - mruknął, nawet na nią nie patrząc, swoją uwagę skupiając na broni. - Nachalne - upomniał ją, łapiąc smukłą dłoń, żeby odsunąć pannę od siebie. Potrafił być stanowczy! I miał też odrobinę instynktu samozachowawczego - nie chciał bardziej podpaść Anderowi.
- Może tym razem po prostu to ty będziesz napastował mnie? - odezwał się z ustami przy jego uchu.

Podobało mu się to, jak spławił tą pustą lalę. Cóż poprawiło mu to nieco humor. Na tyle, że zbliżył się do Ryana i jedną dłonią objął go w pasie.
- W ten sposób? A może wolisz, żebym.. Uwodził cie tak jak JEGO? - wyszeptał słodkim głosem wprost do jego ucha i przesunął swoją dłoń na jego kieszeń. A raczej była to tylko wymówka, żeby móc pomacać jego pośladki.
Nagle jego uwagę przykuł jeden z noży, był prosty, lecz wykonanie było solidne. Rękojeść była idelana, by móc go dobrze chwycić zupełnie jak penis mężczyzny... Kurwa musiał skończyć z tymi zbocoznymi myślami, przecież nawet nie widział go nago! Zarumienił się nieco jedynie na uszach, zdradzały go jego własne myśli i cholernie nieposłuszne ciało.
- Jak ci się podoba? - zapytał wskazując palcem na broń, chociaż równie dobrze moglo chodzić mu o jego słodkie porby uwodzenia Ryana.

Czuł się dziwnie, kiedy Ander okazywał mu takie zainteresowanie w miejscu publicznym. W ostatnich latach seks dla Rayana był szybki, gdzieś na uboczu, żeby nie rzucać się w oczy. To, co robił Kapitan podobało mu się, podniecało go, ale starał się zachować pełną kontrolę nad sytuacją.
- Mm, podoba mi się, ale wolę mocniej - odpowiedział i zaraz spojrzał na Andera z uśmiechem, szczerze rozbawiony własnym żartem. - Weźmy ten i spadajmy - zaproponował, wcale nie chcąc wracać do kryjówki.

- Mocniej? - zapytał udając niewiedzącego nic niewiniątko.
Zapłacił za nóż nie pytając nawet o cenę. Cóż pieniędze nie były czymś, czego mu brakowało. Przydałoby się za to kilka dodatkowych klepek w mózgu, bo jego sfiksowanego charakteru z pewnością nie dało się z łatwością ogarnąć, a Ryan w przyszłości będzie miał z nim jeszcze nie jeden problem.
Zabrał swoje dłonie z jego ciała i uśmiechnął się nieco.
- Och tak, teraz zgodnie z naszym planem randki idziemy na jedzenie - pociągnął go w stronę wyjścia. Miał zamiar zamęczyć dzisiaj mężczyznę oczekiwniem na chwilę, gdy w końcu będą mogli to zrobić, a gdy przyjdzie co do czego... Cóż Ander miał zamiar pozostawić w nim cholerny niedosyt i frustrację, by Ryan sam przyszedł do niego na kolanach błagając o seks.
Gdy tylko znaleźli się na dworze otworzył swoją parasolkę i odwrócił się w stronę swojego ochroniarza.
- Na co masz ochotę?

Rayan nie był typem, któremu chodziło tylko o seks - gdyby tak było, poprzedniego wieczora wykorzystałby okazję bez zawahania. Jasne, że miał na niego ochotę, ale nie był dzikusem i potrafił nad sobą zapanować.
- Zjadłbym cokolwiek, czego resztki nie leżą rozbebeszone na kuchennym blacie - powiedział z rozbawieniem, pogodnie, najwyraźniej pamiętając któryś z ich poranków dość mocno. Dyskretnym gestem musnął jego dłoń, uśmiechając się kusząco.
- Co ty na to, żebym odwdzięczył ci się w hotelowym pokoju? Nie musimy wracać do motelu - zaproponował, obserwując uważnie jego reakcję.

Ander zaśmiał się na tę uwagę, przy nim śmiał się i uśmiechał stanowczo za często. Może dlatego, że Ryan w jakikolwiek sposób okazywał mu uwagę i nie próbował mu się przypodobać?
- Następnym razem zapamiętam, żeby posprzątać zanim książę wejdzie do kuchni - w gruncie rzeczy ten widok nie będzie zapewne ich codziennością. Tylko gdy dostawali misję na jakimś kompletnym zadupiu musieli sami zadbać o swoje wyżywienie. W innym wypadku rząd fundował im wszystko.
- Chcesz mnie zaciągnąć do łóżka już na pierwszej randce? Dżentelmen poczekałby przynajmniej do trzeciej - znów złapał im taksówkę i tym razem wywiózł ich wprost do centrum miasta, gdzie wieżowce wręcz sięgają chmur, a na szczycie jednego z nich będą jedli obiad.

Za cholerę nie był dżentelmenem, a przy piekielnym Anderze kompletnie zapominał, że takie słowo w ogóle istniało. Był w stanie pokonać własne pragnienia i dać się porwać dalszej części zabawy, choć pohamowanie kąśliwego komentarza było trudniejsze.
- Wczoraj nie miałeś takich obiekcji - odezwał się i uśmiechnął się do niego zadziornie.
Gdy dotarli do centrum, Rayan czuł się nieco zmieszany - nie zwykł przebywać w takich miejsach, było mu dziwnie. Drogie lokale nie były dla niego. Miał wrażenie, że nie pasuje i wszyscy na niego patrzą, więc z automatu starał się trzymać bliżej kapitana.
- Nie zostawiaj mnie - mruknął, łapiąc go za rękę, nawet nie zauważając, że to zrobił.

Na jego dość kąśliwy komentarz zareagował tylko większym rumieńcem. Najgorsze w tym było to, że nie miał nawet jak się przed tym bronić i nie potrafił wymyślić odpowiedniej odpowiedzi. Ryan potrafił brać go z zaskoczenia, kompletnie odbierając mu mowę.
- Nie zostawię, spokojnie - zapewnił go z uśmiechem na ustach
W restauracji czuł się jak ryba w wodzie, jednak widział też, że Ryan raczej nie bywał w takich miejscach. Wiedział, że powinien odrzucić jego dłoń w końcu byli w miejscu publicznym, lecz nie potrafił. Zacisnął swoje palce mocniej i pociągnął go do windy, gdzie zostali kompletnie sami. Przynajmniej przez kilka pięter.
- Wiesz... Nie jesteś w moim typie - mruknął i popchnął go na ścianę, by wbić się w jego usta. Zachłannie wsunął w jego usta język, nie potrafiąc się pohamować. gdyby byli w jakimś innym miejscu z pewnością nie skończyłoby się to jedynie na pocałunku.

Uniósł brew, zaskoczony, ale nie zdążył nic powiedzieć. Bez wahania zaczął oddawać mu pocałunek, obejmując go jednym ramieniem. Drugą rękę ułożył na biodrze Andera, zaciskając na nim palce, złakniony i spragniony jakiejkolwiek bliskości.
- Wygląda zupełnie, kurwa... Inaczej - wyszeptał między pocałunakmi, zaraz uśmiechając się z rozbawieniem.

Objął jego szyję obiema rękami nie wierząc w to co właśnie robił. W windzie były kamery, każdy mógł zobaczyć co właśnie wyprawiają, a on i tak nie potrafił się powstrzymać.
- Zamknij się - warknął wprost do jego ust i chwycił go za włosy, by przyciągnąć go do jeszcze głębszego pocałunku.
Nagle winda zatrzymała się a on wręcz odskoczył od Ryana od razu poprawiając swoje ubrania.
- Zapomnij, że to się powtórzy - mruknął tylko i wyszedł z windy ciągnąc go za sobą. Przez cały ten czas nie zapominał by nie puszczać jego dłoni i nie zostawiać go samego.
Kelnerka posadziła ich na dworze tuż przy balustradzie, gdzie był przepiękny widok na całe miasto. Ander uwielbiał takie miejsca, gdzieś na szycie świata, gdzie można było kompletnie zapomnieć kim się jest. Wpatrywał się po prostu w krajobraz z delikatnym uśmiechem na twarzy, zupełnie nie pasującym do jego gburowatej osobowości

Nie rozumiał! Miał wrażenie, że Ander ma rozdwojenie jaźni i obie jego tożsamości właśnie walczą o przejęcie kontroli. Cholernie niewygodne, a jednocześnie dziwnie ekscytujące.
- Obydwoje dobrze wiemy, że się powtórzy - westchnął, nie chcąc się z nim spierać, ale dał się wyciągnąć z windy. Kiedy rozmawiali z kelnerką, Rayan miał ochotę schować się za towarzyszem i udawać, że ten przyszedł sam. Było to bardziej realne niż odnalezienie się w tej niewygodnej sytuacji.
Gdy pozwolono im usiąść na zewnątrz, poczuł się odrobinę lepiej - nie otaczało go piękne wnętrze, a piękny widok.
- Nie rozumiem cię, Ander. Zakupy, jedzenie... Powiesz mi o co ci chodzi? - zapytał.

Ander spojrzał na niego, lecz na jego twarzy nie pozostał nawet ślad wcześniejszego uśmiechu.
- Czyż to nie jest dla ciebie jasne Ryan? Chcę ci zaproponować układ. Jeśli ktokolwiek, kiedykolwiek przyjdzie do ciebie po informacje co działo się ze mną i co zrobiliśmy, gdy wstrzyknięto mi narkotyk podwoję, lub nawet potroję jego cenę. Chciałbym, żebyś o tym pamiętał, gdy postanowisz mnie zdradzić - oparł dłonie na stole, jednak nie wykonał żadnego ruchu w jego stronę. Był śmiertelnie poważny, a przynajmniej do czasu, aż kelnerka nie przyniosła im karty dań.
Ceny były dosłownie jak te z kosmosu, lecz przyprowadził go tu specjalnie, by wiedział iż Andera stać na to, by spełnić swoją obietnicę.
- Nikt nie może się dowiedzieć o tym, że jestem...inny. Zwłaszcza nasi przełożeni - unikał słowa "gej" jak ognia, zupełnie jakby bał się go użyć.

Rayan wysłuchał go uważnie, ale nic nie powiedział, sięgając po kartę. Mógłby być czyimś utrzymankiem, zwłaszcza gdy jedynym, czego od niego wymagano była dyskrecja. Nie miał z nią problemu - nie należał do osób, które dzieliłyby się takim wspomnieniem. I wcale nie chodziło o lojalność wobec kapitana i jednostki. Miał... Dość duży szacunek dla ludzkiej seksualności, ale nie zamierzał uświadamiać w tym temacie Andera.
- Nie zgadzam się - odpowiedział i uniósł lekko kąciki ust. - Mogę milczeć, jasne. Ale za seks - dodał zaraz i podniósł na niego uważne spojrzenie, unosząc lekko brew. - I żarcie. Dobre żarcie, drogie żarcie - dodał, wracając spojrzeniem na kartę, żeby wybrać sobie coś mięsnego, cholernie kosztownego i wykwintnego. A co! Nie znał takich miejsc, ale chciał poznać.

- Seks jest... - Ander wydawał się nagle dość zakłopotany całą sprawą - Nie pójdę z tobą do łóżka, mówiłem już że nie jesteś w moim typie - starał się jakoś wywinąć z tej sytuacji. Miał zaoferować swoje ciało w zamian za dyskrecję? Czy to nie wystawiało go na jeszcze większe ryzyko?
W końcu jednak pokiwał głową i zasłonił się kartą, by Ryan nie widział jego policzków. Nigdy nie miał stałego partnera, co więcej...jego partner nigdy nie dożył rana. Jak miał uprawiać z kimś seks, a później spojrzeć mu w oczy? Było to coś tak niewyobrażalnego, że po prostu nie potrafił sobie tego wyobrazić.
- Niech ci będzie, ale pod jednym warunkiem. Robimy to tylko gdy jest ciemno, nigdy przy zapalonym świetle

Zaśmiał się i pokręcił głową.
- Kiepsko kłamiesz - mruknął bez większych emocji w głosie. Był w stanie mu zagrozić, że wyjawi tę małą tajemnicę, jeśli się nie zgodzi. A później pewnie odwróciłby wszystko w żart, ewidentnie nie potrafiąc wykorzystać tak delikatnego faktu przeciwko komukolwiek.
Gdy wybrał już sobie danie, odłożył kartę na bok i skupił się na obserwowaniu Andera.
- Mi to gra - odpowiedział, odgarniając włosy z twarzy. Obaj pracowali w sposób, który... Łagodnie mówiąc: generował blizny. Rayan faktycznie wolał być nie obserwowany, więc ciemność mu odpowiadała. - Jesteś topem, co? Rzadko kiedy to ty dajesz dupy... - podzielił się z nim swoim spostrzeżeniem, ciekaw na ile ma rację.

- Czy musimy rozmawiać akurat na takie tematy? Otacza nasz piękny widok, przed sobą masz cudowne jedzenie, a ciebie interesuje to czy pozwalam partnerowi wsadzić mu chuja w dupe? Tak owszem, pozwoliłem raz, a później mu go obciąłem, gdyż próbo... Nie ufam innym na tyle, by pozwolić im w siebie wejść, mam problem z rozluźnieniem się, gdy ktoś wkłada mi palce w tyłek i czuję się poniżony, gdy nie panują nad własnymi reakcjami - miał odpowiedzieć zdawkowanie, a wyszło na to, że rozwinął się o wiele bardziej niż chciał.
Musiał zacząć ignorować pytania Ryana, tak było najbezpieczniej. Zwłaszcza dla jego niespokojnego serca, które z każdą chwilą waliło coraz mocniej w jego piersi. Żeby jakoś to pokonać wsunął sobie kawałek mięsa do ust i starał się skupić wszystkie swoje zmysły na potrawie, a nie na siedzącym przed nim mężczyźnie.

Już chciał przeprosić za swój nietakt, kiedy właściwie pojął, że nie musi. Obserwując go, słuchał uważnie i nie umiał powstrzymać subtelnego uśmiechu. Liczył na odpowiedź "tak" lub "nie", więc cały wywód jaki dostał wyraźnie go zaskoczył, ale też ucieszył. Dzięki temu był w stanie nieco więcej powiedzieć o tym, jaką osobą jest Ander. Rozgryzienie go stało się w ostatnim czasie pasją Rayana.
- Dogadamy się - odpowiedział, wzruszając ramionami. - Dla mnie seks to tylko seks, nie przywiązuję do tego emocji, więc obojętne mi czy się wypnę - stwierdził, wyraźnie czując się swobodnie w tym temacie. - Ale nie przepadam za przesadnym cackaniem się i czułością, Ander - mruknął i sięgnął po widelec, żeby zacząć nieśpiesznie jeść.

Ander spojrzał na niego i uśmiechnął się lekko, ta odpowiedź naprawdę uspokoiła burzę w jego głowie. Nie musiał się martwić, że partner będzie od niego oczekiwał więcej niż byłby w stanie mu dać.
- Dziękuję - powiedział nim znów przywołał do nich kelnerkę, tym razem zamawiając dodatkowe wino i kolejny posiłek dla Ryana.
- Ryan czemu zostałeś najemnikiem? Jeśli nie chcesz nie musisz odpowiadać, pytam jedynie z czystej ciekawości

Jadł spokojnie i nieśpiesznie, chcąc spędzić w ten sposób tyle czasu ile się dało. Oczywiście planował zostawić sobie rezerwę na seks, ale na ten moment było wystarczająco ciekawie, gdy po prostu rozmawiali.
- Potrzebowałem pieniędzy - odpowiedział, wzruszając ramionami, nie mając problemu z przyznaniem się do tego. - A potem spodobało mi się nie przywiązywanie się do ludzi, z którymi pracowałem. I ten sposób myślenia... Żadne z nas wzajemnie nie oceniało swoich decyzji. To było dobre, wygodne - przyznał obojętnie. - A ty, dlaczego zostałeś żołnierzem?

Ander wysłuchał jego słów, pieniądze były wszystkim co liczyło się w tym podłym świecie, więc doskonale rozumiał
- Chciałem uciec od mojego ojca - powiedział wręcz z dumą w głosie, jednak zaraz podniósł nieco dłonie w obronnym geście - Nie to, że jest złą osobą. Jest najlepszym ojcem jakiego mogłem sobie wymarzyć, ale... Dorastanie w pałacu pełnym luksusów było ciężkie. Od rana do wieczora miałem lekcje z prywatnymi korepetytorami, w weekendu musiałem uczęszczać na jakieś durne eventy. A najgorsze z tego wszystkiego było jego podejście! Wiesz jak mnie kurwa nazywa "my little angel", jak to słyszę krew mi się gotuje. Ja rozumiem, żeby mówił tak do pięciolatka, ale na boga jestem po trzydziestce, a on nadal traktuje mnie jak dziecko! Dlatego, żeby zrobić mu na złość zaciągnąłem się do wojska.
Na koniec upił łyk wina i uśmiechnął się lekko.
- Chyba nie myślałeś, że będę miał jakąś ckliwą historię o tym jak to tatuś się nade mną znęcał, więc zabiłem go własnymi rękami?