Ghost 5

Właśnie z tego powodu jego podwładni nie lubili spędzać z nim czasu. Ander żył swoją pracą. Nie potrzebował nic innego poza zadaniem i celem. Mógł całe dnie, każdą wolną minute spędzić na poznawaniu go, jego życia, aż w końcu niczym wąż zciskal wokół szyi swoje smukłe palce. Jeszcze żaden cel mu się nie wymkną i to nie zmieni się nigdy.
- Co planuję z nim zrobić nie powinno cie aż tak interesować Ryan... - Ander z pewnością był dziwnym człowiekiem. Pomijając jego osobowość i wygląd, kręciły go niebezpieczne rzeczy. Seks na krawędzi życia i śmierci, gdy jego cel w każdej chwili mógł odebrać mu życie. Tylko w takich chwilach potrafił naprawdę szczytować i czuć, że żyje.
Przyjrzał się uważnie aktorowi, ale... Nie widział tego, co Ryan. Dlaczego sądził, że chłopak jest gejem? Grał główną rolę z kobietą i jak dla niego wyglądali na całkiem zakochanych.
- Skąd wiesz? - zapytał z nieukrywanym zainteresowaniem.

Właściwie było mu obojętne czy się dowie jaki los może czekać młodego aktora - zapytał, żeby podtrzymać rozmowę, ale do empaty zawsze było mu cholernie daleko. Odległość ta rosła wraz z ilością proponowanych mu pieniędzy, które równie mocno gasiły jakiekolwiek poczucie winy. Nauczony, że czasami lepiej nie wiedzieć, nie dopytywał.
- Kiedy przestajesz myśleć o ludziach jak o celu, misji i zadaniu, zaczynasz analizować ich bardziej szczegółowo, ale pod innymi kątami - odpowiedział bez większych emocji w głosie. - Wiedziałem nawet, że mój stary jest gejem. Połapałem się szybciej niż matka. Mam wysoko rozwinięty gej radar, jak nic - stwierdził, brzmiąc na rozbawionego nieco tematem. - Tak samo jak z tobą... Na pierwszy rzut oka nikt by się nie zorientował - dodał swobodnie.

Nie potrafił myśleć w ten sposób, ba, nie umiał nawet zapomniał o celu i misji, więc dla niego było to po prostu fizycznie niemożliwe, ale punkt widzenia Ryana podobał mu się. Był dziwnie odświeżający.
- Gej radar... Cóż ciągnie swój do swego. Potrafisz powiedzieć coś więcej? Na przykład jaki jest jego typ, albo... Jak lubi to robić? - specjalnie zniżył głos, by nikt poza mężczyzną go nie usłyszał. Nie miał pojęcia o czym jest serial, mimo że słyszał co którąś wypowiedź to jego myśli ciągle wracały do osobnika siedzącego obok.
- Potrafisz powiedzieć jaki ja mam typ? - zapytał z lekkim uśmiechem i obrócił twarz w jego stronę, by mógł mu się lepiej przyjrzeć. Zastanawiał się czy Ryan zgadnie lub.. Naprawdę to z niego odczyta.

Te pytania nieco go rozbawiły, ale nie zamierzał wyśmiać Andera.
- To nie jest super moc, dzięki której czytam w myślach, wiesz? - zapytał, uśmiechając się pogodnie. Przyjrzał się jego twarzy, mrużąc lekko oczy, jakby faktycznie grzebał mu właśnie w mózgu, szukając w nim informacji.
- Lubisz ostro - odpowiedział w końcu. - Niebezpiecznie. Kręci cię to, że mógłbyś zostać przyłapany - wyszeptał. - Chcesz mieć kontrolę. Jestem prawie pewny, że przyduszasz swoich kochanków - dodał i przechylił głowę lekko w bok, uśmiechając się pewniej. - Gdybyś był z kimś dłużej niż na jedną noc, chciałbyś, żeby chodził wiernie przy twojej nodze na czworaka - oświadczył, brzmiąc na całkiem pewnego swojej opinii.

Ander lekko zmarszczył brwi, gdy Ryan tak się mu przyglądał. To było dziwne, nie lubił gdy ktoś z taką łatwością potrafił go przejrzeć. Chwycił go za gardło zaciskając palce wokół jego gardła, jakby potwierdzał dokładnie to, co przed chwilą powiedział Ryan.
- Nie zapominaj się - warknął przez zaciśnięte zęby.
Odwrócił się od niego i skierował swój wzrok na tablet, tym razem nie dzieląc się już z nim. Wyłączył serial i zajął się czymś innym, jednak po kilku minutach ciszy odezwał się w końcu.
- Miałeś rację z większością, ale pomyliłeś się w jedej rzeczy. Nie będę miał nikogo na stałe - mruknął cicho i nie odzywał się do niego, chyba że chodziło o sprawy związane z ich misją. A szczęście podróż przebiegła im bez zarzutu i wieczorem pojawili się w dość zaniedbanym motelu na obrzeżach miasta.

Kiedy dłoń zacisnęła się na jego szyi, Rayan nie wyglądał na przestraszonego. Patrzył mu w oczy z tą samą pewnością siebie i nie zamierzał się cofnąć, umknąć czy błagać o litość i przebaczenie. Jego wzrok był wręcz prowokacyjny, śmiały. Nie bał się go.
- Sam pytałeś, kapitanie - odpowiedział, zwracając się w stronę swoich drzwi, o które oparł się wygodnie i zamknął oczy, planując się przespać.
Ander nieco go bawił... Ale jednocześnie ta jego natura wydawała się Rayanowi cholernie kusząca. Gdy dotarli na miejsce, najemnik przeciągnął się z westchnieniem.
- W końcu. Wieki w aucie, dupa mnie już boli - rzucił do Jacoba i trącił go ramieniem. - Pomogę ci ze sprzętem - zaoferował, biorąc się za rozpakowanie vana, czekając na dalsze instrukcje kapitana.

Starał się ignorować Ryana, ale to nie było proste. Chciał go pchnąć jeszcze dalej, wiedział jednak ze nie może tego zrobić. Powinni zostawić swoją relację na profesjonalnym gruncie.
Gdy tylko się zatrzymali upewnił się, że słońce już zachodzi i wyskoczył z auta. Wyciągnął swój telefon, jednak nie zdążył się odezwać, jak kobieta zaczęła iść w ich kierunku.
- Heloł! - zawołała wesoło i gdy tylko zbliżyła się do Andera wsunęła dłonie na jego biodra, by przylec do niego całym ciałem - Stęskniłam się..
- To jest Nicki, nasza informatorka - wyjaśnił reszcie i odsunął ją od siebie. Nie lubił kobiet, im większe miały cycki tym bardziej go od siebie odrzucały.
- Chodźcie, zaprowadzę was do naszej tymczasowej bazy - wyglądała na niezadowoloną, że Ander ją tak od siebie odsunął, ale po chwili zauważyła kolejny przystojny obiekt. Uśmiechnęła się do Ryana i podeszła, żeby się przedstawić.

Ander nie miał problemu z kobietami - jego zdaniem było zbawnie, kiedy myślały, że jest nimi zainteresowany. Gdy zaczęła się wobec niego łasić, Ryan pieszczotliwym gestem odgarnął jej kosmyk z twarzy, uśmiechając się kusząco. Zamienili ze dwa zdania i ruszył ze swoją grupą w stronę bazy.
- Plaza Hotel - mruknął pod nosem, wchodząc do wnętrza budynku, niosąc ze sobą bagaże z vana. Nie musiał wiedzieć, co będzie dalej - nie zastanawiał się czy wrócą do tej poprzedniej rudery, czy zabawią w tym miejscu dłużej. Jemu było obojętne, gdzie będzie byle nie było to więzieniem.
- Co dalej, kapitanie? - zagaił Andera.

Patrzył na tą scenę z nie ukrywaną niechęcią. Nie chodziło o to, że jest zazdrosny o Ryana, co to to nie. Po prostu obrzydzała go ta romantyczna scena.
- Dzisiaj ostatnie przygotowania. Nicki przygotowała dla nas wszystko, łącznie ze strojami i przepustkami. Impreza zaczyna się za... Trzy godziny, więc musimy wyjechać za dwie. Wyrobisz się? - spojrzał na kobietę z nieukrywana niechęcią, a ona wręcz kipiała z radości. Od razu chwyciła Ryana pod ramię i pociągnęła ich do jednego z pokoi. Motel w którym byli był na obrzeżach miasta, więc żeby dostać się do Hotelu musieli wyjechać wcześniej i przedostać się przez korki.
Ich mieszkanie co prawda nie było zjawiskowe, ale wystarczjaco. Z trzema oddzielnymi pokojami i salonem, więc wystarczjaco na ich piątkę.
- Wybacz słońce, ale obowiązki wzywają - musnęła ustami ucho Ryana - Wasze ubrania wiszą w szafie, są podpisane więc się nie pomylicie, a ja porywam waszego kapitana na małą metamorfozę.
Jej podejrzany uśmiech mówił wszystko, a Ander z pewnością nie był z tego zadowolony. Pozwolił jednak, by pociągnęła go do jednego z pokoi i zamknęła się tam z nim na całą godzinę.
Po tym czasie teatralnym ruchem wyszła i otworzyła przed nimi drzwi.
- A teraz przedstawiam wam Gorga Floyda, młodego artystę z Ameryki - Ander wyszedł z pokoju, jednak wyglądał jak kompletnie inna osoba.
Jego biała skóra została przykryta toną podkładu i pierwszy raz od dawna wyglądała na zdrową. Czarna peruka sięgała mu prawie do pasa, a włosy miał spięte ozdobą spinką. Do tego jego brwi i rzęsy zostały porpawione na czarno, by pasowały do koloru włosów. Na koniec niebieskie soczewki i strój, który z pewnością odbiegał od jego zwyczajowego czarnego ubioru. Biały garnitur z jasnoniebieską koszulą w kolorowe kwiaty.
- Jak wyglądam? - zapytał udając niewinny uśmiech i zaczął się bawić swoimi palcami, żeby podtrzymać wokół siebie aurę niewiniątka. Właśnie w ten sposób będzie uwodził Rohana

Kiedy Ander zniknął, Rayan wyszedł jeszcze na papierosa, chcąc zapalić ostatni raz przed misją. Musiał pozostać skupiony, bo dobrze wiedział, że w dużej mierze los kapitana leży w jego rękach. Nie wątpił w umiejętności kompana, a po prostu był świadom tego, że wiele rzeczy może pójść nie po ich myśli. Lepiej zminimalizować ryzyko.
Wrócił do środka, ubrał się w przygotowany garnitur. Nie znosił tego typu strojów... Ograniczały ruchy, utrudniały walkę i czuł się przebrany, a nie ubrany. Jako ochroniarz nie miał jednak lepszej opcji.
- O kurwa - mruknął pod nosem. - Wyglądasz jak cnotka niewydymka, kapitanie - stwierdził z rozbawieniem, pogodnie.

Ander zaśmiał się cicho na tą uwagę i założył za ucho czarne włosy.
- Skąd wiesz, że nią nie jestem? - nieco się zapomniał, ku uciesze jego podwładnych, którzy teraz mogli się pośmiać z kapitana. Nie przeszkadzało mu to jednak. Ryan był w ich zespole pewnym powiewem świeżości, którego od dawna brakowało.
- Dobra, podsumujmy wszystko. Amber udaje się wraz z obsługą hotelową do pokoju socjalnego. Stamtąd zabierasz wózek i na nasz znak udasz się na górne piętro, do tego czasu udawaj, że sprzątasz pokoje, żeby nie wzbudzać podejrzeń. Jacob, czekasz na parkingu w furgonetce, jeśli ktoś zablokuje ci drogę przeparkuj i nie pozwól by ktokolwiek nam przeszkodził w transporcie... Fin, zajmiesz się obsługą gości na sali. Będziesz nas informował kto i kiedy będzie próbował wyjść i czy nie idą w stronę apartamentu Rohana. A na koniec Ryan, udajesz ochroniarza, a w razie problemów ratujesz mi dupę.
Spojrzał na wszystkich raz jeszcze i pokiwał głową. Byli gotowi, nie ma sensu już dłużej zwlekać.
- Widzimy się na miejscu - nie mogli przyjechać na przyjęcie razem, byłoby to zbyt podejrzane

Rayan zaśmiał się krótko.
- Myślę wręcz, że tak właśnie jest - skntrował, ale ewidentnie żartował. Upewnił się czy na pewno wygląda odpowiednio idiotycznie w tym cholernym garniturze, po czym ruszył do wyjścia. Jako ochroniarz jechał z Anderem, prowadząc ich samochód.
- Jeśli wszystko pójdzie z twoim planem, zamierzasz go najpierw przelecieć, co? - zagaił z uśmiechem na twarzy, wyraźnie bawiąc się tą sytuacją. Nie bał się misji, nie czuł niepokoju, a już tylko ekscytację, która napędzała go do działania i jednocześnie całkowicie gasiła w nim standardowego gbura, którym był.

Ander usiadł wygodnie na miejscu pasażera i jeszcze raz poprawił swój garnitur. musiał przy tym uważać, by podkład przypadkiem nie zostawił jakichkolwiek śladów na białym materiale.
- Czyżbyś był zazdrosny Ryan? - rzecz jasna nie chodziło mu, że mógłby być zazdrosny o albinosa per se. Raczej o zabawę jaką ten będzie miał, gdy jego podwładny będzie stać pod ścianą i pilnować innych gości.
- Ale odpowiadając na twoje pytanie... Owszem, mam zamiar go przelecieć. Wiesz co jest najlepsze w takich facetach? Od początku do końca wiedzą czego chcą i nawet jeśli traktują cię jak dziwkę to i tak dojdziesz prosząc o więcej - przesunął dłonią po udzie podwładnego, aż w końcu zacisnął swoje palce na jego pachwinie. Pochylił się w jego stronę, lecz zamiast złożyć słodki pocałunek na jego uchu dmuchnął w nie i odsunął się ze śmiechem, zabierając ręce.

Ryan nie tracił zimnej krwi i kontroli nad swoimi odruchami. Właściwie zachowywał się tak, jakby niewiele było w stanie wywołać u niego jakiekolwiek reakcje. Czując jego dłoń, uniósł kąciki ust, wyraźnie zadowolony z dotyku, ale nie zrobił nic więcej.
- Następnym razem chętnie zagram przynętę i tym razem to ja się zabawię - powiedział zupełnie swobodnie, chcąc jednocześnie podkreślić, że sam nie czuje się w jakikolwiek sposób zazdrosny o Andera, a po prostu o sytuację.
Prowadził sprawnie, ale bezpiecznie, żeby jak najszybciej dotrzeć na miejsce, omijając maksymalnie korki.
- Wiesz, że twoje kuszenie mnie podchodzi pod regularny, pretensjonalny mobbing? - zagaił. - Sprawa miałaby się inaczej, gdyby kończyła się faktycznie w łóżku a nie tylko w zaczepianiu mnie.

- A kto powiedział, że jestem tobą zainteresowany? - rzucił z chamskim uśmieszkiem na ustach i wysiadł z samochodu zamykając za sobą drzwi. Nie miał zamiaru czekać na swojego ochroniarza, od razu wchodząc do budynku i rozglądając się z "ciekawością".
Od teraz rozpoczynała się jego gra, a że umiejętności aktorskie miał niezłe granie słodkiego, niezdarnego chłopca wychodziło mu całkiem nieźle. Główna hala hotelu była wypełniona po brzegi gości, lecz to jeden z nich przykuł jego uwagę.
- Widzę nasz cel - szepnął cicho do komunikatora w jego kolczyku i zaczął iść w stronę Rohana, który wciąż był otoczony swoimi ochroniarzami. Ander jednak nie przejął się tym za bardzo, zaczął iść tyłem rozglądając się z otwartą buzią. Obrazy na ścianach były naprawdę cudowne, na tyle, że był w stanie nawet odtworzyć iskierki zachwytu w oczach.
Nagle jego plecy zderzyły się z czymś twardym, a on upadł na ziemię.
- Aua..- jęknął, lecz od razu chwycił dłoń, którą zaproponował mu jego cel - Bardzo przepraszam... chyba się rozkojarzyłem. Te obrazy są takie... - spojrzał mu prosto w oczy i lekko się uśmiechnął, pozorując na swojej twarzy rumieniec - Piękne

Ryan szedł za nim, ale zachowywał bezpieczną odległość, pełen podziwu wobec umiejętności Andera. Nagle nabrał pewności, że ta codzienna aura wrednego chuja też jest jedyynie kłamstwem i gierką, w którą wszyscy naiwnie uwierzyli.
Nie podszedł jednak do niego, nie chcąc psuć mu zabawy.
- Uważaj do... Och - odezwał się Rohan, odwracając się w stronę mężczyzny. Widząc atrakcyjnego, niewinnego chłopca w moment złagodniał, podając mu dłoń i pomagając wstać. - Zachwycające, prawda? - zagaił z subtelnym uśmiechem. Był delikatny, a jednak gdy pomagał mu się podnieść, jego dłoń nieco zbyt mocno zacisnęła się na nadgarstku Andera.
- Przynieście panu drinka. Jak się nazywasz? - zapytał z uśmiechem.
Rayan obserwował ochroniarza, który poszedł do baru.
- Nie pij tego, wsypał coś - odezwał się w komunikatorze.

Ander zarumienił się lekko czując dłoń mężczyzny na swoim nadgarstku i pozwolił by ten pociągnął go do góry.
- Xavier... Xavier Corner proszę pana - przedtawił się i od razu odwrócił wzrok w stronę kolejnego obrazu.
Był rozkosznie nieuważny, udając że nie widzi zagrożenia które się przed nim znajduje, lecz Ander zdawał sobie doskonale z tego sprawę. Był jednak wdzięczny Ryanowi za ostrzeżenie go.
- Och... Mama zawsze powtarzała, że nie można brać nic od nieznajomych, a ja wciąż nie poznałem Pana imienia - mimo wszystko wziął napój do rąk i zaczął bawić się na nim palcami. Wolałby porozmawiać teraz z Ryanem niż z tych chujem.. Czemu akurat o nim myślał w takiej chwili?

Rohan gestem dłoni zaprosił nieznajomego do prywatnej loży odgrodzonej od reszty sali czerwonymi sznurami.
- Rohan, mój drogi. Chodź, usiądźmy i poznajmy się - zaproponował z uśmiechem. Dobrze grał wilka w owczej skórze - wydawał się ciepły, naprawdę sympatyczny i wręcz czuły. A jednak drobne gesty zdradzały go - również to jak naparł na talię Xaviera, uniemożliwiając mu odmowę.
- Jesteś artystą? Wyczuwam takich na kilometr - dodał pogodnie.

- Oh! Skąd wiedziałeś? - udawał zaskoczonego, a gdy mężczyzna objął go w tali zbliżył się nieco. Ich ciał prawie nie dzieliła żadna przestrzeń, a bycie obserwowanym przez Ryana tylko bardziej nakręcało Andera.
Sam nie wiedział do końca czemu.
- Jestem... Ale nie miałem ostatnio zbyt wiele szczęścia. Dlatego przyszedłem tutaj, myślałem że może znajdę moją wene i... Chyba znalazłem - spojrzał na Rohana oblewając się czerwonym rumieńcem i odwrócił głowę speszony.
Więcej nie było trzeba, mężczyzna zaproponował mu prywatne spotkanie w jego apartamencie, a "niczego nieświadomy" artysta zgodził się naiwnie idąc za nim. Dłoń na jego talii uniemożliwiała mu ucieczkę, lecz kątem oka widział, że Ryan jest gdzieś z tyłu i ciągle go pilnuje. To dobrze, w razie potrzeby użyje ich hasła.

Rayan dbał o to, żeby nie stracić Andera z oczu do samego końca. Dopiero zamknięte drzwi aparatamentu Rohana uniemożliwiły mu dalsze obserwowanie wydarzeń, ale pozostawał czujny i gotowy do ewentualnej reakcji.
Rohan natomiast wydawał się urzeczony nieznajomym.
- Zadbam o twoją wenę, kruszyno - oznajmił, gwałtownym ruchem przyciskając Xaviera do ściany własnym ciałem, od razu pakując mu dłoń w spodnie. Nagle cała aura subtelnego, kuszącego mężczyzny zniknęła, a ujawniła się zupełnie inna natura mężczyzny - brutalna, nieprzyjemna i agresywna.

Nawet jeśli Ryan nie widział co się dzieje, to wciąż słyszał wszystko idealnie przez komunikator Andera. Nie tylko słowa ich celu, który przestał już kryć swoją obrzydliwą naturę pod maską słodkiego nieznajomego, lecz również ciche pojękiwania swojego kapitana.
- Mhm... Nie... Nie tak mocno... Ja nigdy nie... - próbował lekko odepchnąć od siebie Rohana, lecz ten tylko naparł na niego mocniej, chwytając jego członka w dłoń.
To było uwłaszczające, gdy ktoś nazywał go kruszynką. Zwłaszcza, że był nieco wyższy od Rohana, a do tego z pewnością lepiej zbudowany, lecz nico za duży garnitur idealnie to ukrywał. Gdy mężczyzna zaczął całować i gryźć jego szyję mógł w końcu zrzucić z twarzy tą maskę i przewrócić oczami. Poczuł jednak coś dziwnego... Ukłucie w udzie. Nie zdążył nawet spojrzeć co to takiego, gdy poczuł jak ciepło rozchodzi się po całym jego ciele, a on jęknął lubieżnie, gdy mężczyzna znów dotknął jego członka.
- Będziemy się...świetnie razem bawić...skarbie - wyszeptał cicho wiedząc, że coś jest nie tak. Pożądanie stłumiło jednak jego zmysły, cokolwiek podał mu Rohan działało bez zarzutu. Chwycił mężczyznę za włosy i zaczął ciągnąć go w stronę łóżka. Takiemu komuś nie miał zamiaru pozwolić się wyruchać, zbyt wielu młodych chłopców cierpiało przez niego, więc teraz to Rohana należało "wyruchać"

Rohan był obleśny i Rayanowi naprawdę niewygodnie się tego słuchało. Był czujny i zauważył tę zmianę w zachowaniu Andera, ale nie miał pewności czy jest ona specjalna, czy coś poszło nie tak. Cholera, naprawdę nie lubił domyślania się... Tak jak w uczuciach, tak i w czasie misji.
- Nie pierdol się z nim, bo zwymiotuję - syknął do słuchawki, robiąc to tak, żeby nie wzbudzić podejrzeń.
Rohan dał się zaciągnąć na łóżko, ale wcale nie zamierzał się poddawać. Od razu naparł na ciało artysty, chcąc go powalić na materac, żeby móc się nim zająć wedle własnych preferencji.
- Dawaj hasło, bo zaraz obiję komuś mordę dla zasady - westchnął Rayan.

Anderowi coraz ciężej było się opierać, lecz głos Ryana słyszał bardzo wyraźnie w swoim uchu. Cholera, gdyby tylko był tu na miejscu Rohana nie musiałby się powstrzymywać.
- Kurwa... Ach... To.. To był znak... - wyjęczał cicho, lecz jego cel był zbyt zajęty dobieraniem się do jego spodni, a on starał się odsunąć go od siebie czując, że jego ciało ma coraz mniej samokontroli. Do tego zrobiło się wrażliwe jak cholera, więc dłoń na jego członku sprawiła, że prawie doszedł.
- Rohan... Kręci mi się w głowie - kierował te słowa bardziej w stronę Ryana, wiedząc że ten zrozumie o co mu chodziło.
Nagle poczuł ból na swojej twarzy i dopiero po chwili zrozumiał co się stało. Rohan uderzył go. Spoliczkował jak zwykłą, jebaną kurwę z którą mógł robić co chciał. To sprawiło, że Anderowi puściły hamulce. Kopnął mężczyznę między nogi, a następnie jego stopa wylądowała na twarzy kulącego się mężczyzny.
- Tak chcesz się kurwa bawić? Pierdol się, nie będziesz mnie dotykał swoimi brudnymi łapami świnio - warknął wyraźnie wkurzony

Chwilę później drzwi do pokoju otworzyły się i do środka wszedł Rayan z krwią wyraźnie widoczną na dłoni. Zamknął za sobą drzwi, łudząc się, że to wzbudzi mniejsze podejrzenia niż nieprzytomna ochrona poupychana po kątach.
- Śmieciu... - warknął pod nosem, idąc w stronę Rohana. W tej jednej chwili zabawny, swobodny Ryan nie istniał. Jego oczy płonęły złością i dzikością. Nie był obojętny i zimny, nie potrafił. Raczej przypominał rozwścieczoną bestię niż zimnego mordercę. Złapał mężczyznę za włosy i przytrzymał, żeby mieć pełną kontrolę nad jego ewentualnymi posunięciami.
- Zbieramy się, pokojówka jest w drodze - powiedział, zwracając wzrok na Andera, chcąc się upewnić czy jest z nim wszystko w porządku. - Jesteś pewien, że nie mogę obić mu mordy? - zapytał, wyciągając rękę w stronę kapitana, żeby pomóc mu wygramolić się z łóżka, chcąc mieć pewność, że jako-tako jest w stanie poruszać się, nie wzbudzając podejrzeń.

Ander cieszył się, że mężczyzna pojawił się tu tak szybko, nie zwracał nawet uwagi na jego zakrwawione ręce. Gdyby nie on mógłby mieć mały problem z powstrzymaniem Rohana przez zgwałceniem go.
- Nie dotykaj mnie! - odrzucił jego dłoń. Jeśli Ryan dotknąłby go teraz z pewnością nie były w stanie się powstrzymać przed wciągnięciem go do łóżka. Co ten chuj mu wstrzyknął?
Wstał powoli czując jak całe jego ciałem wstrząsają kolejne fale ciepła. Mógł jednak stać o własnych siłach i o ile nikt go nie dotykał zachowywał się w miarę normalnie.
- Co mi wstrzyknąłeś? - zapytał kucając przed mężczyzną, który korzystając z okazji opluł go. Ander jednak nie wzruszony nie odwrócił nawet wzroku, a po prostu strzelił go z otwartej dłoni w policzek - Co mi wstrzyknąłeś? - zapytał ponownie