Over the fence, część 2

Oliver wyglądał pięknie, taki posłuszny, kuszący i zaangażowany w sprawianie mu przyjemności. Nie dało się oderwać od niego wzroku. Gdyby już od dawna nie był nim zauroczony, teraz z pewnością by się nim zauroczył.
Radził też sobie całkiem nieźle. Ethan nie wiedział, czy przychodziło mu to w sposób całkowicie naturalny i instynktowny, czy był to talent, czy może zrobił dobry research, ale jego usta coraz bardziej sprawiały wrażenie doświadczonych.
Złapał go mocniej za włosy i wypchnął biodra do przodu.
– No dalej – zachęcił go. – Szerzej. Wiem, że możesz głębiej, kotku.

Wydał z siebie niekontrolowany jęk przyjemności, gdy Ethan pociągnął za jego włosy. Odgłos ten może i był nieco stłumiony przez to, że wargi Olivera były zaciśnięte na członku Ethana, ale i tak można było go rozpoznać.
Oliver jednak tym razem nie przejmował się tym, nie zawstydził się. Był skupiony na jednym.
Nie chciał zawieść Ethana. Spróbował rozluźnić gardło, otworzyć je jak do śpiewu i powoli starał się wsuwać penisa chociaż trochę głębiej. Robił to ostrożnie i powoli, żeby nie sprowokować odruchu wymiotnego.
Wiedząc, że rzeczywiście jest w stanie wziąć go troszkę głębiej, zapragnął by Ethan pieprzył go w usta. Nie miał pojęcia o tych pokładach uległości, które posiadał, ale nie był skoncentrowany na analizowaniu tego; liczyły się tylko instynkty.
Pomagał sobie jedną dłonią tam, gdzie nie sięgał, druga w kolei zainteresowała się jądrami mężczyzny.

Ethan wydał z siebie zadowolony pomruk, gdy Oliver faktycznie dał radę i wziął go jeszcze głębiej. To posłuszeństwo i uległość tylko go nakręcały. Teraz już nie silił się na delikatność – trzymał w silnym uścisku włosy szatyna i pchał biodrami do przodu, z perwersyjną przyjemnością przysłuchując się dźwiękom, jakie przy tym wydawał młodszy chłopak.
Nie potrzebował wiele, by dojść. Podniecenie skumulowało się w nim zaskakująco szybko i z głośnym jękiem spuścił się w usta Olivera. Część spermy spłynęła po podbródku chłopaka i dalej, na podłogę. Ale Ethan nawet tego nie zauważył. Próbował uspokoić oddech po tym niezwykle intensywnym orgazmie. Lepsze wieczoru nie mógł sobie wyobrazić.
– Ja pierdole – wydusił w końcu i zaśmiał się sam z siebie. – To było... zaskakujące.

Sperma, zdaniem Olivera, wcale nie ma przyjemnego smaku. Ale nie chodziło o smak. Chodziło o to, że to sperma Ethana, że to on spuścił mu się do ust. Że to był owoc przyjemności, którą sprawił mu Oliver.
Wytarł reszty spermy z twarzy i oblizał dłoń, patrząc się przy tym na kochanka.
— Zaskakujące? — wychrypiał. Nie wiedział, jak rozumieć komentarz Ethana. Ale raczej pozytywnie? W końcu Ethan ewidentnie był zadowolony działaniami Olivera.
Czuł, jak rozsadza go podniecenie. Dosłownie, i w przenośni. Pragnął, żeby Ethan się nim zajął, ale nie zamierzał nalegać; wystarczyło mu to, że on mógł zająć się Ethanem, że mógł i był w stanie go zadowolić.

– Mhm, zaskakujące. – Uśmiechnął się szeroko. – Nie spodziewałem się, że tak szybko i chętnie pozwolisz mi na tak dużo. Grzeczny chłopczyk.
Pogładził go po włosach jak psiaka. Widział w oczach Olivera ogromne podniecenie i ekscytację, ale mimo to chłopak nie próbował sam się dotknąć, ani nie łasił się do niego, oczekując od niego rewanżu. To było interesujące.
– Chodź tutaj. – Wciągnął go na swoje kolana i spojrzał znacząco na jego wypchane spodnie. – Chcesz, żebym cię dotknął?

Rozpływał się pod wpływem pochwał Ethana. Sam nastawiał głowę do pieszczot, dokładnie jak pies, czy raczej w jego przypadku kot bardzo lubiący pieszczoty swojego pana.
— Tak… — wydusił z siebie. — Proszę.
O, to nie było w planie. Nie zamierzał ujawniać się z taką desperacją, ale gdy Ethan tylko wspomniał o dotknięciu go, poczuł jak przebiegł go dreszcz i ogromna żądza.

Ethan uśmiechnął się z zadowoleniem i przyciągnął go do długiego, głębokiego pocałunku. Bardzo dokładnie zbadał językiem wnętrze jego ust, a gdy oderwał się od niego, spojrzał mu w oczy i przykrył dłonią wyraźny namiocik w jego spodniach.
– Bardzo ładnie – pochwalił go. – Zasłużyłeś na kolejną nagrodę.
Sprawnym ruchem rozpiął mu spodnie i zanurzył dłoń w ich wnętrzu, by chwilę później wyciągnąć na wierzch spragnionego uwagi członka. Główka była już ciemna i sączył się z niej preejakulat, więc nakrył ją od razu dłonią i zaczął pocierać go stanowczymi ruchami.

Jęknął cicho, gdy Ethan zaczął poruszać ręką na jego członku, który w tym momencie był hiperwrażliwy. Ale nie chciał szybko dojść; chciał cieszyć się tym dotykiem, który dawał mu tak ogromną przyjemność.
— Ethan — wyszeptał. Przykrył swoją dłonią dłoń Ethana, kierując nią aby nieco przyspieszyć tempo. To był odruch automatyczny, bo jakaś część niego chciała jednak, żeby Ethan go trochę, cóż, pomęczył.

Ethan od razu zareagował na ruch Olivera – uderzył go lekko w dłoń, którą ten chciał przyspieszyć jego ruchy, i spojrzał na niego karcąco.
– Pozwoliłem? – zapytał poważnie.
Wypuścił jego członka z dłoni i w ogóle przestał go dotykać. Patrzył tylko mu w oczy z pozorną surowością, w duchu niezmiernie ciesząc się z ich małej gierki.
– Teraz musisz znowu poprosić.

— Ethan — wyjęczał, zdesperowany i zawiedziony brakiem dotyku mężczyzny. Jednak... czuł, jakby jego podniecenie jeszcze bardziej wzrosło przez tę władczą postawę Ethana. Czyżby był w stanie mu ulec jeszcze bardziej? Balansować na granicy poniżenia.
— Przepraszam, proszę, dotknij mnie znowu — spojrzał na niego błagalnie. Powstrzymał odruch sięgnięcia po dłoń Ethana, po prostu się na niego patrzył, pokornie, czekając na jego ruch. — Już nie będę, obiecuję — mówił z coraz większą desperacją.

Ethan przez chwilę nie reagował, udając wahanie. W końcu jednak jego dłoń wróciła na członka Olivera i bardzo powoli zaczęła go pieścić.
– Musisz się nauczyć – zaczął cicho, trochę mocniej zaciskając dłoń – cierpliwości.
Drugą dłonią sięgnął do jego jąder. Z przyjemnością obserwował zmiany, jakie zachodziły na jego twarzy pod wpływem doznań. I z jeszcze większą przyjemnością przysłuchiwał się jego jękom.
– Głośniej, Ollie.

Nadal czuł się zażenowany odgłosami, które z siebie wydawał, uważając je za niepoprawne, ale dzięki zachęcie Ethana starał się już w ogóle nie hamować.
Jak to możliwe, że Ethan robił właściwie rzeczy, które Oliver już sam sobie robił, a jednak to było tak inne, tak znacznie przyjemniejsze?
— Jeszcze... chwila — wydusił z siebie. Nie mógł utrzymać ciała w miejscu, i zbliżając się do orgazmu zaczął wypychać biodra do przodu, tym razem w ten sposób niejako wyznaczając tempo. — Proszę, nie przestawaj — wysapał.

Złapał go mocno za biodro i przytrzymał w miejscu.
– Opanuj się – wychrypiał ostrzegawczo. – Bo przestanę.
Ale nie przestał. Zaczął nawet szybciej poruszać dłonią, aż w końcu poczuł i usłyszał orgazm Olivera.
Ten chłopak był piękny. A teraz, po orgazmie, z rozpalonymi policzkami, radosnymi oczami i tym błogim wyrazem twarzy wyglądał najpiękniej.
– Śliczny jesteś – szepnął. Zaraz po tym podsunął mu do ust swoją pobrudzoną dłoń i spojrzał na niego wyczekująco.

Czuł, jak całe jego ciało wciąż drżało po tym cudownym orgazmie. Słowa Ethana ledwo do niego docierały w środku tej niesamowitej błogości.
Ujął jego rękę w swoje dłonie, i patrząc mężczyźnie w oczy zaczął zlizywać swoją spermę. To było bardzo perwersyjne, ale Oliver się tym w ogóle nie przejmował. Z Ethanem chciał przekraczać kolejne granice. Zwłaszcza, gdy ten mężczyzna tak się na niego patrzył… Oliver był całkowicie oczarowany przez to spojrzenie, Ethan miał go praktycznie owiniętego wokół palca.

Obserwował, jak Oliver czyścił jego dłoń językiem, i od samego patrzenia znów robił się twardy. Zignorował to jednak, bo chyba nie miał siły na kolejny orgazm. Zamiast tego śledził wzrokiem ten różowy języczek i nie mógł uwierzyć, że to był ten sam Oliver, który jeszcze nie tak dawno rumienił się na wspomnienie o homoseksualizmie.
– Grzeczny chłopiec – pochwalił go, gdy tylko ostatnia kropla zniknęła z jego dłoni. – Bardzo grzeczny.
Przyciągnął go do powolnego, długiego pocałunku, który miał ich uspokoić.
– Jak się czujesz?

— Wspaniale — odpowiedział, otoczony silnymi ramionami Ethana. — A ty? Byłem… dobry?
Wiedział, że jeszcze nie był najlepszy, ale do tego właśnie zmierzał. Jeżeli ktoś powiedziałby mu miesiąc wcześniej, że będzie czas, kiedy będzie zdeterminowany by nauczyć się dobrze obciągać, na pewno by w to nie uwierzył.
Wyczuł twardniejącego penisa Ethana, nadal oswobodzonego z ubrań, ale Ethan zdawał się nie chcieć, żeby Oliver się nim zajął, więc nie sięgał po niego.
— Ja… lubię kiedy jesteś taki… władczy — wymamrotał.

– Byłeś dobry – pochwalił go, głaszcząc powolnymi ruchami jego włosy. – Nawet bardzo dobry. Szybko się uczysz.
Postawa Olivera wciąż była bardzo uległa, a przy tym radosne spojrzenie chłopaka aż prosiło o komplementy, których Ethan nie zamierzał mu szczędzić. Był bardzo zaskoczony tym, co wydarzyło się właśnie między nimi, ale było to jak najbardziej pozytywne zaskoczenie.
– A ja lubię, kiedy jesteś taki posłuszny. – Zaśmiał się. – Musimy tylko popracować nad twoją cierpliwością, kotku.

Och, jakże chętnie przyjmował kolejne pochwały! Zwłaszcza, gdy wciąż gryzła do niepewność, co do swoich umiejętności w zaspokajaniu Ethana.
— Jak mam być cierpliwy, jak tak na mnie działasz? — jęknął. — To niemożliwe. Na moim miejscu nie dałbyś rady — oświadczył z dużą pewnością siebie.
Pocałował Ethana ponownie, tym razem krótko, i słodko. Przejechał dłonią po jego policzku, uśmiechając się.
— Jesteś taki przystojny — wyszeptał w szczerym zachwycie.

– Na twoim miejscu? – powtórzył i zaśmiał się. – Ależ ty też równie mocno na mnie działasz, kotku.
Oliver był naprawdę rozkoszny.
– Jeszcze nauczysz się cierpliwości, zobaczysz.
Uśmiechnął się kątem ust i pokręcił głową.
– Wiem, wiem. – Aż wywrócił oczami. Oliver brzmiał tak, jakby ten orgazm całkowicie przysłonił mu oczy i nakierował jego myśli tylko na jedno. – Słodzisz mi tak bardzo, że niedługo będę cały się lepił od tego cukru.

— To ja z ciebie zliżę ten cukier — odparł i uśmiechnął się cwaniacko. No, co, lubił zachwycać się Ethanem. Kiedy w końcu pozwolił sobie na to, by jawnie okazywać że mu się ten mężczyzna podoba, nie mógł się tym nadziwić.
Miło było też wiedzieć, że i on działał mocno na Ethana. To mocno łechtało jego ego.
Czuł się trochę dziwnie z penisem na wierzchu, więc schował go do wnętrza bielizny i zasunął swój rozporek.

Ethan parsknął śmiechem i wymownie postukał palcem czoło Olivera.
– Jesteś niemożliwy.
Idąc śladem szatyna, również schował członka w spodniach, chociaż jego takie siedzenie nie krępowało. Wręcz przeciwnie, było w tym coś niezwykle intymnego.
– To co? – Pogładził jego plecy. – Może jeszcze jeden kawałek twojego pysznego ciasta?

— Już zgłodniałeś? — spytał ze śmiechem. Zmierzwił Ethanowi włosy. — To dobrze, bardzo mnie to cieszy.
Ale jednak z żalem wstał, odlepiając się od Ethana. Zamknął laptopa, bo film lecący w tle zaczynał go już irytować. Umył ręce w kuchennym zlewie i wstawił wodę na herbatę, po czym zaczął przygotowywać dla Ethana porządny kawałek ciasta z lodami. Wyraźnie zadowolony nucił sobie przy tym pod nosem. Och, to był tak piękny wieczór!

– Po takich aktywnościach zawsze robię się głodny.
Puścił mu oczko i wstał, by na chwilę udać się do łazienki. Gdy wrócił, objął Olivera od tyłu i cmoknął go w szyję.
– Ktoś tu ma dobry humorek, co? – zamruczał w jego skórę. – Czyżby to była moja zasługa? – Zerknął krótko na kawałek ciasta, który szatyn dla niego przygotował. – Zjesz ze mną? Nakarmię cię.

— Ależ skąd — odparł przekornie, ale gdy obracał się w jego objęciach Ethan mógł zobaczyć uśmiech na oliverowej twarzy. — No, dobra, może i twoja zasługa — stwierdził i go pocałował. Pocałował go jeszcze raz, bo mógł, a gdy czajnik oznajmił, że woda się zagotowała, zalał herbatę.
— Nie jestem głodny — jęknął, chociaż propozycja Ethana kusiła. Tylko dlatego, że był ciekawy jak Ethan zamierzał go nakarmić. — Nie wymęczyłeś mnie wystarczająco — zażartował.

Klepnął go karcąco w pośladek, choć uśmiechał się równie szeroko, wręcz idiotycznie.
– Nie kuś – zamruczał. – Bo jak cię dopadnę, to przez tydzień nie usiądziesz na żadnym krześle.
Groził i kusił, ale obaj wiedzieli, że Oliver jeszcze nie jest gotowy na ten krok. A przynajmniej Ethan tak myślał.
– To co? Dwie łyżeczki i jeden talerzyk? Jak na filmie.