Lekcja życia, część 1

Jego fiut zapulsował, wypełniony świeżą falą krwi, gdy Alex zacisnął palce na jądrach. Nathan sapnął i chwycił znów głowę chłopca, zmuszając go do wzięcia kutasa znacznie głębiej. Właśnie to dostarczało mu najwięcej przyjemności. Pokierował jego głową, narzucając odpowiednie tempo i głębokość. Wypchnął biodra, atakując buntujące się gardło. Uśmiechnął się z satysfakcją, gdy Alex wydał z siebie zdławiony dźwięk, a jego duże oczy wypełniły się łzami. Popatrzyli na siebie długo.
  — Już nie dajesz rady? — wychrypiał zaczepnie Nathan. — Biedactwo.

– D-daję – wychrypiał, gdy Nathan pozwolił mu na chwilę odsunąć głowę.
W jego spojrzeniu widać było determinację, gdy znów objął go ustami, a Vedley złapał go za głowę i znów nadał tempo. Było to wyczerpujące i inne od tego, co znał, bo Marcus prawie nigdy nie pozwalał sobie na takie zachowania i wolał, by to Alex kontrolował wszystko i robił to wedle swoich upodobań, ale musiał przyznać, że zachowanie Nathana było podniecające. Podobało mu się, jak ten chłopak nad nim dominuje. Wszystko mu się podobało.
Zacharczał cicho i przymknął oczy, czując, jak członek pulsuje mu w ustach. Miał nadzieję, że Nathan w końcu dojdzie, bo pomimo swoich słów, faktycznie nie dawał już rady.

Widząc, że Alex niespecjalnie się buntuje, zacisnął mocniej palce na jego włosach i szarpnął lekko jego głową. Przydusił go odrobinę, zmuszając do wzięcia fiuta głębiej, i znów wypchnął biodra, delektując się ciasnotą konwulsyjnie zaciskającego się gardła.
To na pewno nie było takie jak z Marcusem, który zawsze był delikatny i dbał przede wszystkim o przyjemność Alexa. Nathan potrafił być strasznym egoistą.
Nagle podniósł się, wciąż przytrzymując Alexa za włosy i zmuszając go, by uniósł się na kolanach. Stojąc, znów wsunął się w niego głęboko. Teraz to on decydował o wszystkim; po prostu pieprzył go w twarz.
Czując znajomy skurcz w jądrach, warknął tylko i wysunął się z ust chłopca. W tej samej chwili, w której z jego penisa wystrzeliła perlista maź, przeciągnął po nim dłonią, wzmacniając doznanie. Spuścił się na twarz młodzieńca, trzepiąc sobie zawzięcie, a na końcu uśmiechnął się szeroko, obnażając ostry kieł.
Gdyby Alex mógł się teraz zobaczyć…

Alex nie spodziewał się, że wszystko wyląduje na jego twarzy i w ostatniej chwili udało mu się zamknąć oczy. Policzki zapiekły go od tego mocniej, bo wydało mu się to okropnie bezwstydne, ale jeśli podobało się Nathanowi, to on też był zadowolony.
Otarł niedbale twarz dłonią i opadł na tyłek, ciężko dysząc. Uniósł głowę i spojrzał na Vedleya z nieskrywaną nadzieją.
– Podobało ci się...? – zapytał cicho, jakby nie miał na to dowodu w postaci nasienia na swojej twarzy.

  — Ujdzie — odparł krótko Nathan, ale uśmiechnął się przy tym pod nosem, Alex mógł więc wnioskować, że jest przynajmniej zadowolony.
Popatrzył na chłopca krótko, a potem westchnął ostentacyjnie, złapał go z wyczuciem za szyję i podciągnął do góry, po czym popchnął na materac.
Zmusił go do położenia się na brzuchu, a następnie do zadarcia pośladków w górę. Stanął za nim, jednym ruchem ściągnął mu majtki i złapał go lewą dłonią za członka.
Prawą, mimo że chłopiec się nie przygotował, sięgnął do jego pośladków i zanim młodzieniec zdążył zaprotestować (czy czuł w ogóle jakiś dyskomfort, czy może alkohol przyćmił w nim wszystko?), wsunął w niego jeden palec, nawilżony tylko spermą, ale to wystarczyło.
Nie było to nazbyt higieniczne, ale chciał to zrobić, a Alex jęczał tak głośno, tak niespokojnie, i tak się wiercił, że nie mógł mu odmówić tej akcji.
Uśmiechnął się gadzio i zaczął go pieprzyć, szybkimi ruchami, od razu na ostro, jednocześnie mocno stymulując jego członka z przodu.
Cudowny chłopiec, wydawał się zupełnie bezradny wobec czegoś tak intensywnego, a przecież to był tylko jeden palec.

Zanim Alex zdążył się strapić tą niezbyt zadowalającą odpowiedzią na swoje pytanie, Nathan wręcz rzucił go na łóżku i zmusił do położenia na brzuchu. Nie miał nawet czasu, by zaprotestować, bo błyskawicznie został pozbawiony majtek, a jedna z dłoni starszego chłopaka wylądowała na jego członku.
– Ale... – zaczął, gdy poczuł palec blisko swojego wejścia, ale nie skończył, bo głos utknął mu w gardle.
To było bardzo intensywne i niespodziewane. Nieświadomie wypiął się mocniej, zaskoczony nagłą przyjemnością płynącą z penetracji. To był tylko jeden palec, ale Alex był tak nakręcony i wrażliwy w tamtym miejscu, że ten palec całkowicie mu wystarczył. Wił się na pościeli, jęcząc w swoje ramię, aż w końcu doszedł z taką siłą, że pociemniało mu przed oczami.
– Boże... – wydusił i opadł bezwładnie na materac. Był wykończony.

Gdy Alex doszedł, Nathan puścił go i odsunął się; patrzył przez chwilę na jego drżące, nagie ciało, a potem odwrócił się i skierował do łazienki.
Umył ręce, zmył też zasychającą spermę i wrócił do pokoju, zapinając spodnie.
Wyciągnął telefon, który od dłuższego czasu co jakiś czas wibrował. Odebrał telefon od zaniepokojnego kumpla.
  — Wrócę za jakieś pół godziny — powiedział i przysiadł na łóżku Alexa. — Ta. Na razie. — Rozłączył się i spod uniesionej brwi popatrzył na Alexa.
  — Masz coś do picia?

Gdy Nathan zniknął w łazience, Alex powoli dochodził do siebie. Nie miał siły się nawet ruszyć i najchętniej od razu poszedłby spać, ale walczył z opadającymi powiekami, czekając na powrót starszego chłopaka. Liczył na to, że ten położy się obok niego i jakoś ścisną się na tym łóżku, by razem zasnąć, ale szybko zrozumiał, że się przeliczył.
– Zgrzewka wody obok łóżka, z drugiej strony – wychrypiał, a gdy Nathan ją znalazł, sam uniósł się do siadu i wyciągnął dłoń po butelkę. – Nie zostaniesz...? – Nie chciał brzmieć żałośnie, ale prawdopodobnie tak właśnie zabrzmiał.

Napił się łapczywie i podał wodę Alexowi.
  — Nie, zostawiłem kumpli, widziałeś — odpowiedział mu. — Poza tym chyba jesteś zmęczony i idziesz teraz spać?
On nie był zmęczony. Ostatnio chodził sypiać nad ranem, nie miałoby więc nawet sensu kładzenie się w tym łóżku obok Alexa i nudzenie się, podczas gdy ten smacznie śpi.
Zaczął zbierać swoje rzeczy i się ubierać.
Nie byli też, jakby nie patrzeć, razem, żeby zostawał tu na noc.
I nie będą po jednym bzykanku; Alex był naiwny, jeśli na to liczył.

– Ta... – Alex spojrzał na niego z wyraźnym rozczarowaniem i zwilżył gardło wodą.
Przyglądał się Nathanowi, gdy ten się ubierał i szykował do wyjścia. Chyba już odzwyczaił się od tego, jak Vedley podchodził do tego typu spraw. Dla niego to był tylko przelotny numerek, a Alex... Cóż, Marcus przyzwyczaił go do czegoś innego.
– Wpadniesz jutro do Stigmy – zapytał z nadzieją, choć wiedział, że Nathan wciąż nie pogodził się z Charlesem. Pomyślał jednak naiwnie, że może dla niego Vedley chciałby tam przyjść i trochę z nim posiedzieć.

  — Wiesz dobrze, że nie chodzę tam, aniołku — odpowiedział, zapinając przed lustrem bluzę. Światło z latarni na dziedzińcu wlewało się przez okno i padało na jego twarz, uwypuklając cienie. — Jak chcesz się spotkać, to w sobotę jest koncert mojego znajomego, wiesz. Front Seven. — Domyślił się, że Alex może nie żyć tym, czym żyło całe miasto, więc doprecyzował. — Tam gdzie kiedyś się do mnie przykleiłeś.

– Nie przypominam sobie, żebym kiedyś się do ciebie przykleił – prychnął cicho. – Chyba ty do mnie, jak już. – Zmarszczył brwi, bo myślenie w tym stanie przychodziło mu już z trudem. – W tym klubie, co kiedyś spotkaliśmy się na koncercie, tak? To... może wpadnę.
Mógłby zabrać Lucy, choć nie wiedział, czy to dobry pomysł. Dziewczyna jeszcze nie wiedziała o jego rozstaniu z Marcusem i na pewno nie będzie zadowolona, kiedy pozna powód wyjścia na ten koncert. Ale z drugiej strony nie chciał tam iść sam. Nie czułby się komfortowo.
Westchnął cicho i opadł na plecy. To nie był dobry czas na takie rozmyślania.

  — Jak chcesz — odparł. — Potraktuj to luźno, jestem umówiony jeszcze z paroma osobami, ale możesz dołączyć. Najlepiej weź kogoś ze sobą.
Schylił się, żeby zawiązać buty, a potem podszedł do drzwi i uchylił je.
  — Lepiej zamknij za mną — zasugerował — chyba że lubisz niespodziewanych gości w nocy.

Alex zmarszczył brwi. Miał potraktować to luźno? Czyli Nathan chciał się z nim spotkać, czy nie chciał?
Jęknął cicho i z trudem podniósł się z łóżka. Przytrzymał się jedną ręką najbliższej ściany i postał tak chwilę, zanim podszedł do drzwi.
– Ty jesteś niespodziewanym gościem – mruknął i uśmiechnął się lekko, przyglądając się jego twarzy w półmroku. – Czyli chyba trochę lubię.

Dla Nathana ten wieczór nie oznaczał nic szczególnego. Często odwiedzał ładnych chłopców i ich pieprzył w ten czy inny sposób, choć może nie zawsze decydował się zrobić to bez odpowiedniego przygotowania.
Wiedział, że Alex potrafi być czasem nieznośny, gdy się uprze, nie był więc pewien, czy dobrze zrobił, ulegając dziś jego czarowi. Obawiał się wyrzutów i pretensji. Wolał, żeby dzieciak za bardzo się nim nie przejmował. Nie był do końca obojętny na jego uczucia, może dlatego, że kiedyś Alex starał się mu pomóc. I był wtedy kimś ważnym.
Może go nawet lubił, oprócz tego, że na niego leciał.
Pożegnał się krótkim, trochę niedbałym pocałunkiem i wyszedł, zostawiając młodzieńca samego. W ciszy usłyszał tylko dźwięk przekręcanego klucza.

Następnego dnia Alex obudził się z ogromnym kacem. Niestety, nie wiązało się to z ogromną dziurą w pamięci, więc pamiętał każde głupstwo, które powiedział w nocy Nathanowi. Pamiętał też, co robili później i jak bezwstydny był w tym wszystkim. Na samo wspomnienie paliła go cała twarz. O Marcusie też pamiętał, ale ten nie odzywał się do niego od wczoraj, więc postanowił na razie zostawić ten temat.
Na zajęcia nie poszedł, w pracy wytrwał z trudem i dopiero następnego dnia był do czegoś zdolny. Na Lucy wpadł jeszcze przed wykładem. Postanowił zapytać ją o wspólne wyjście na koncert – była w końcu jego jedyną przyjaciółką. Długo zastanawiał się nad tym, czy w ogóle tam iść, ale chciał znów zobaczyć Nathana. Na samą myśl o nim uśmiechał się głupkowato.
– Hej – przywitał się. – Słyszałaś może o tym koncercie... – Przerwał, gdy ujrzał jej minę. Uśmiech od razu zniknął mu z twarzy. – Ach. Czyli już wiesz.

  — Co się stało? Marcus mówi, że się rozstaliście. Jest zdruzgotany. Co się stało? Nie wyglądasz na jakoś super zmartwionego…
Zignorowała pytanie o koncert, które wydało się jej teraz wybitnie niestosowne. Chciała znać prawdę. Nie mogła uwierzyć w te nowiny. Alex i Marcus wydawali się jej bardzo zgraną parą. Czuła się za nich odpowiedzialna, skoro sama ich ze sobą poznała.

Alex uciekł wzrokiem w bok. Oczywiście, że Marcus był zdruzgotany. On też powinien bardziej się przejmować. I przejmował się. Nawet upił się z tego powodu, ale później pojawił się Nathan i... znów zajął całe jego myśli. Jak zawsze.
– Nie pasowaliśmy do siebie – mruknął cicho. – Nie kocham go, Lucy. Myślałem, że w końcu poczuje coś więcej, ale to się nie stało. Nie było sensu dłużej tego ciągnąć. – Westchnął. – On zasługuje na kogoś, kto odwzajemni jego uczucia.
Zrobiło mu się głupio. Powinien bardziej myśleć o Marcusie. Nawet nie potrafił sobie wyobrazić, jak ten się teraz czuje.

Lucy go wysłuchała i starała się nie oceniać, choć wyraźnie nie podobał się jej taki bieg wydarzeń. Ona zawsze była bardziej skłonna do związku z rozsądku, dlatego teraz od niemal roku była z chłopakiem, do którego nie czuła wprawdzie niczego spektakularnego, ale który dawał jej poczucie bezpieczeństwa.
Jej zdaniem to było ważniejsze niż uniesienia, ale być może Alex potrzebował jeszcze czegoś więcej. Ostatecznie bardzo późno zaczął przygody miłosne.
  — Słabo trochę, ale skoro jesteś taki pewny — wzruszyła ramionami. — A co cię tak nagle naszło, poznałeś kogoś innego?

– Mhm, jestem. – Lucy przecież nie wiedziała, że Alex chciał już wcześniej zerwać z Marcusem, ale wtedy ten przekonał go, by jednak tego nie robił. Wtedy wydawało mu się, że komfort i bezpieczeństwo, jakie daje mu chłopak, są wystarczające, ale z czasem przekonał się, że tak nie jest. – Nie, nie poznałem nikogo nowego.
Prawdą było, że naszło go na to zerwanie przez ponowne spotkanie Nathana, które uświadomiło mu, czego brakuje mu z Marcusem. Nie wiedział jednak, czy powinien dzielić się tym z Lucy, skoro ta nie była fanką Vedleya.
Znów czuł się rozdarty.

Mimo wszystko Lucy zgodziła się iść z Alexem na koncert, choć zastrzegła, że nie są to jej klimaty muzyczne. Alex, jak się okazało, też nie wiedział, że idzie na koncert muzyki dość ciężkiej, przyciągającej specyficzny typ ludzi. Na szczęście Lucy wygooglowała zespół, zanim wybrali się na imprezę.
  — Chyba będziemy się musieli jakoś na ciemno ubrać, żeby się tam nie czuć dziwacznie — zasugerowała w czwartkowe popołudnie, gdy przyszła na drinka do Stigmy, gdzie Alex stał za barem.

– Myślisz, że musimy się specjalnie ubrać? – W porównaniu do Nathana, nigdy nie ubierał się całkowicie na czarno. Lubił kolorowe, choć stonowane stroje. – Jakieś dodatki, czy coś? Co oni tak dokładnie grają?
Jeszcze nie powiedział Lucy, dlaczego w ogóle chce iść na ten koncert, ale dziewczyna musiała się już domyślić, że powodem z pewnością nie była muzyka.
– Um... i spotkamy się tam z kimś, dobrze? – zapytał, jednocześnie nalewając piwo kolejnemu klientowi.

  — Dark electro — odpowiedziała Lucy i pokazała mu na ekranie telefonu zdjęcia muzyków i publiczności. — Dość dziwni ludzie, nie uważasz?
Uśmiechnęła się z powątpiewaniem. Podniosła głowę, słysząc pytanie.
  — Spotkamy z kim? Przecież prawie nie masz znajomych.

Alex zmarszczył brwi, widząc zdjęcia zespołu. Faktycznie dziwni. Ale jakoś nie zaskoczyło go, że Nathan gustował w takiej muzyce.
– Dzięki, że przypominasz – prychnął. Wiedział, że nie miał zbyt wielu znajomych, bo pomimo tego, że otworzył się bardziej na ludzi przy Marcusie, to jednak wciąż miał problem z nawiązaniem trwalszych relacji. Mimo to zrobiło mu się trochę przykro, kiedy Lucy tak mu to wytknęła. – Zawsze dobrze jest usłyszeć coś miłego, Lucy. – Uśmiechnął się krzywo i zawahał, zanim kontynuował. – Miałem na myśli Nathana.

  — To nie był przytyk, po prostu się zdziwiłam — odparła, a gdy usłyszała to jedno imię, aż otworzyła szerzej oczy. — To żart? Nie, ty jesteś poważny. Naprawdę, nie wierzę, że jeszcze w to brniesz, po tym wszystkim.
Pokręciła głową, ale nie miała na Alexa większego wpływu. Jej przyjaciel potrafił być wyjątkowo uparty.
  — Czyli co, idę z tobą, żeby ci nie było dziwnie na początku, a potem zostawisz mnie i pójdziesz do niego, to planujesz? Jeśli tak, to wezmę Ricka…