All I Want for Christmas

- A co, dodałeś czegoś gdy nie patrzyłem? - zapytał, unosząc brew w próbie wyglądania, jakby faktycznie się wahał, ale długo nie mógł się powstrzymać przed apetycznym zapachem. Wystarczyło, że poczekał aż Ezra wstawi grzaniec, przestawi stołki i wróci do talerza.

- Żebyśmy nie zamarzli czekając, aż włączą choinkę. - to dla Zacha brzmiało jak adekwatne życzenia na ich wigilię z meksykańskim jedzeniem, gdy stukali się szklankami. - I lepiej mnie nie kuś. - dodał, celując w mężczyznę widelcem, gdy już zabrali się za jedzenie. - Pracuję zbyt blisko, a to jest zbyt dobre, by nie skorzystać z zaproszenia. Jeszcze faktycznie się wprowadzę i już mnie nie wywalisz. - wzruszył ramionami i roześmiał się jakby rzeczywiście przeprowadzenie się było poza kontrolą jego świadomości. - Długo nie minie i to ty trafisz na kanapę...

- Tak to sobie wymyśliłeś? - zapytał z uśmiechem, bo nie brał jego gróźb na poważnie. - Zagoń mnie jeszcze do sprzątania. Wtedy zamiast na kanapie, zrobię sobie legowisko pod piecem, takie w Dickensowskim stylu.

Quesadilla wyszła faktycznie całkiem przyzwoicie, w dobrym towarzystwie smakowała nawet lepiej. Nie miałby nic przeciw takiej świątecznej tradycji, nawet jeśli następnego dnia miałby być nieprzytomny. 

- To co? Ustalamy sobie świąteczny grafik? - zażartował, kiedy przełknął pierwszych kilka kęsów. - Pouzupełniamy sobie czarne dziury w życiu. Boże Narodzenie u mnie, Wielkanoc u ciebie. Ale odmawiam pasujących kostiumów na Halloween.

- Walentynki to nie ważne, bo i tak się schlejemy... - wyliczał dalej, spoglądając po suficie, automatycznie się zgadzając na pomysł. - Jak to nie? - zapytał zaraz prawie, że oburzony, gdy usłyszał, że nie będzie pasujących kostiumów. - Nawet bliźniaczych sweterków? - zmarszczył brwi, jakby miał się obrazić, choć zaraz się roześmiał. Nie kpił tak okrutnie z byłego Ezry, sam nosił świąteczne swetry. W prawdzie nie w parze, bo owej nie miał, ale kto wie co przyszłość przyniesie?

- Racja, ty będziesz mieć Grincha. - przyznał zaraz, przypominając sobie ten szczegół. - Ale na siebie nie mam pomysłu.

- To samo dotyczy Sylwestra - zgodził się z nim, odnośnie tych Walentynek, kiwając głową. - I zwłaszcza bliźniaczych sweterków.

Nadal miał przed oczami Charlesa i Winniego z dnia jarmarku. Okropieństwo. 

- Zostaje nam tylko Święto Dziękczynienia, możemy robić na zmianę, raz u mnie, raz u ciebie. Będziemy pić żurawinowe martini i nie będziemy jeść indyka, bo jest paskudny - zadecydował. - Kaczka najwyżej. Zresztą dla dwóch osób to i tak lepszy wybór.

- Ty się baw w kaczkę jeśli chcesz, bogaczu, mi wystarczy pizza. - stwierdził. - I fakt, indyk jest paskudny. Kiedy masz urodziny? - zapytał, bo przecież było jeszcze kilka dat, które mogli celebrować wspólnym jedzeniem.

- Nie możemy też zapomnieć o Dniu Niepodległości... masz już jakieś plany? - brnął dalej, najwyraźniej bardzo dobrze się bawiąc. - Też możemy się upić, ale tym razem piwem. I bez fajerwerków

- Bogaczu? - spojrzał na niego bez zrozumienia. - A od kiedy to zrobienie kaczki jest droższe niż zamówienie pizzy? I nie będziemy świętować moich urodzin - dodał zaraz stanowczo, chociaż uśmiechał się pod nosem. - Po pierwsze dlatego, że cały świat ma wtedy kaca. A po drugie... Planuję się wtedy ukryć przed całym światem, żeby nie widział jak się marszczę. Ale możemy się umówić na Dzień Świętego Patryka. Poszukamy przepisów na zielone drinki.

- Kaczka sama w sobie jest droga. - stwierdził, jakby właśnie to było powodem, dla którego wolał kurczaka bądź pizzę, nie jego proste upodobania kulinarne.

- Kiedy cały świat ma kaca? - zmarszczył brwi, przez stanowcze zaprzeczenie Ezry tym bardziej zmotywowany, by zgadnąć. - Masz urodziny w Nowy Rok? - zapytał zaraz, bo to chyba jedyne, co przychodziło mu na myśl. - Nie rezygnuję z zielonych drinków, ale chętnie popatrzę jak się marszczysz. - zawyrokował, odgarniając za ucho kosmyk włosów, zanim wpadnie do jego jedzenia. - Na tę okazję internet na pewno ma jakieś ciekawe przepisy... Moje urodziny są tydzień później, ale zostają nam drinki bezalkoholowe, bo nie wyrobimy się z trzeźwieniem.. - żartował dalej.

- Na nic nie będziesz patrzył - stęknął, zasłaniając twarz dłonią. - Choćbyś tu siedział. Zamierzam spędzić cały dzień pod kocem, pijąc wino przez słomkę. Dla wygody - dodał zaraz. - Nie dlatego, że planuję w trzydziestkę stracić wszystkie zęby. 

To nawet miłe, że Zach miał urodziny tydzień po nim. Mogliby wyprawiać je wspólnie, gdyby Ezra miał kogo na nie zaprosić. Zachary chyba kilku znajomych miał. Ale chyba trochę się zagalopował w tych swoich planach, znali się ledwie tydzień, a ten grafik który układali był w założeniu żartem.

- Będę patrzył jak już ruszysz się, by zmienić butelkę. Lub do toalety. - upierał się dalej, nawet nie próbując powstrzymać śmiechu. - A potem zrobię ci takie taśmy, które naciągają skórę żebyśmy mogli coś zjeść poza twoim kocem. - zawyrokował, zdając się ciągle zapominać, że prawie gościa nie znał. Po prostu... dobrze im się razem gadało, a Zach nawet nie musiał się specjalnie martwić tym, że się jakoś bardziej wygłupi. Ezra też nie wyglądał na znudzonego takim towarzystwem.
No i razem spędzali święta, to było już całkiem sporo punktów znajomości na plusie.

- Gówno zobaczysz, a nie mnie - zbuntował się zaraz. - Wezmę tyle butelek, żeby starczyło na cały dzień, a sikał będę do nich jak będzie potrzeba. Cały fort sobie zbuduję, a jak będę koniecznie musiał wyjść to wcześniej założę czapkę kryminalisty z dziurami na oczy.

Wargi mu zadrgały, kiedy deklarował to ostatnie i w końcu parsknął szczerym śmiechem. To było nawet urocze, jak Zach się upierał żeby dotrzymać mu towarzystwa, nawet jeśli Ezra wolałby w ten akurat dzień zostać sam. 

- A w Sylwestra zniknę jak Kopciuszek, minutę przed północą - dodał, bo przecież "ustalali" wcześniej, że będą wtedy razem pić. - Będziesz się mógł sam pocałować... Cholera jasna! - zaklął, podrywając się z miejsca. Kiedy oni jedli i żartowali, wino zdążyło się zagotować i zaczynało kipieć pod przykryciem, spływając po kuchence i podłodze. - Będziemy mieć mniej grzańca...

Rzucił się do ratowania resztek, zgasił ogień i zgarnął rolkę ręczników papierowych. Musiały wystarczyć na teraz, myciem planował zająć się później.

Uspokojeniu się wcale nie sprzyjała wizja ucieśnionego Ezry, zmuszonego do chowania się po kocach i sikania do butelek w jego własnym mieszkaniu, więc Zach nie miał wyboru, tylko śmiać się dalej. Szczególnie, że sam Ezra też zaraz się poddał.
Najwyraźniej wcale nie potrzebowali laptopa z filmem.

- Nie zmuszaj mnie do wytoczenia argumentu siłowego...- zagroził, celując w niego widelcem, choć na krótko. Dosłownie chwilę później zerwał się za mężczyzną do sprzątania.

- Ale jaki ciepły będzie... - rzucił, szukając w tej małej katastrofie pozytywów i odstawił garnek na dalsze palenisko, by móc wytrzeć kuchenkę ręcznikami, które wziął od szatyna. Lepiej było zacząć u źródła, by więcej nie spływało na podłogę. - A jak ci mieszkanie będzie ładnie pachnieć... - kontynuował, sprzątając razem z Ezrą i nie przejmując się specjalnie wypadkiem. Musieli się poważnie zagadać, skoro się wcześniej nie zorientowali.

- Nikt ci nigdy nie mówił, że więcej much złapiesz na miód niż na ocet? - zapytał, słysząc o tym siłowych argumentach. Zresztą... Na tyle na ile poznał Zachary'ego, był przekonany, że prędzej przypadkiem sam zrobiłby sobie krzywdę, niż faktycznie w niego trafił.

- A jak się fajnie buty będą kleić do podłogi... - zauważył zaraz, zbierając ostatnie krople wina z frontu kuchenki. - Ale to nic. Potem się umyje - wzruszył ramionami. Nie skończyli nawet kolacji, nie spieszyło mu się szczególnie do mycia kafelków.

Skoro grzaniec był gotowy, wyjął z szafki dwa kubki i ostrożnie nalał do nich pachnącego naparu. Nie było tak źle, trochę go jeszcze zostało.

- Teraz będzie bardziej świątecznie.

- Lep na muchy od razu masz... podobno najwięcej leci na grzaniec. - stwierdził, wycierając ostatnie krople i spojrzał ze śmiechem na Ezrę. - To da się? Jeszcze bardziej świątecznie? - zdziwił się, wyrzucając mokre ręczniki tam gdzie on i umył ręce. - Dzięki.

- Dobry. - mrunął, upijając trochę gorącego wina i wrócił na swoje miejsce. - Wracając. To jak w takim razie wydobyć cię spod koca na miód?

- Główkuj - mruknął, wracając na swoje miejsce, żeby ustawić kubek z grzańcem zaraz obok szklanki z wodą. Póki co i tak mógł go tylko siorbać, bo wino wciąż było gorące, ale to i lepiej. Nie pasowało szczególnie do ich meksykańskiej wigilii i spodziewał się raczej, że wypiją je już później, na spokojnie, na kanapie. - Ale poważnie, Zach. Planuję się nad sobą użalać i płakać nad wszystkimi złymi decyzjami młodości. 

Przez chwilę chciał zaproponować, że mogą razem spędzić sylwestra, tak jak żartowali, ale zaraz przyszło mu do głowy, że chłopak pewnie będzie wolał go spędzić z Nicholasem, który pewnie zdąży już wrócić po świętach. Lepiej było ugryźć się w język. I tak w kółko przeciągał to ich przypadkowe "wpadanie na siebie". A Zach pewnie godził się głównie z grzeczności.

- To znaczy... wiesz, jeśli tego potrzebujesz, to rozumiem. - przyznał, bo mężczyzna się tak nad tym upierał, że dalsze próby Zacha byłyby już niegrzeczne i irytujące. Nie będzie się przecież narzucał, skoro Ezra chciał być sam i mówił mu o tym wprost. Nie żeby miał mu coś specjalnego do zaproponowania, sam w końcu sylwestra planował spędzić na imprezie z Virginią, jej dziewczyną i znajomymi, których sam jeszcze nie do końca kojarzył.

- Po prostu wydaje mi się, życie na co dzień daje wystarczająco wiele powodów do użalania się, by jeszcze robić to dodatkowo umyślnie. - stwierdził, szturchając stopą nogę Ezry, choć nikt go przecież nie prosił o wyrażenie opinii. - A pomysł z plasterkami jest naprawdę dobry... - dodał, by trochę rozluźnić atmosferę.

- Trochę przesadzam - przyznał, mając na myśli głównie swoje słowa o liczeniu życiowych niepowodzeń których użył raczej dla żartu. Zach chyba wziął to na poważnie. - Ale naprawdę nie widzę też żadnych powodów do świętowania, że jestem starszy i ani trochę mądrzejszy niż rok temu. - Mówiąc to uśmiechnął się lekko.

- Pomyślę nad plasterkami, jeśli faktycznie zmarszczę się w ciągu jednej nocy - obiecał, pakując sobie kawałek quesadilli do ust.

- To sobie obejrz Animal Planet w sylwestra, ostatnia szansa. - stwierdził z uśmiechem, trochę bardziej rozluźniony, bo Ezra może faktycznie nie był w tak złym stanie, by potrzebował specjalnej sesji pocieszania i prób przywrócenia sensu w życiu.

- Lubisz imprezy? - zdecydował się zapytać, bo co mu w sumie szkodziło. Wcale nie dlatego, że faktycznie nie miał kogo pocałować w pierwszych sekundach Nowego Roku. - To mój plan na Sylwestra ze znajomymi. Sam klub jest raczej niszowy, ale czytania poezji nie będzie. - obiecał rozbawiony. - I jest z dala od Times Square.

W końcu Ezra na pewno wiedział jakie szaleństwo dzieje się w tej okolicy, gdy przychodzi czas na sylwestrowe zrzucanie kuli.

- Wolę National Geographic - wyznał mu szeptem, jakby przyznawał się do jakiejś brzydkiej tajemnicy.

W pierwszej chwili nie do końca zrozumiał o co Zachary'emu chodzi, postawił pytanie w tak dziwaczny sposób.

- Lubię - odpowiedział ostrożnie i uśmiechnął się pod nosem. - A zapraszasz mnie, czy chwalisz się swoimi planami? - zapytał, przechylając trochę głowę i patrząc na niego z rozbawieniem.

Fakt, nie zdał sobie sprawy z tego, że zabrzmiał jak by się czaił do jeża. Nie mógł też odeprzeć skojarzenia ze spanielem, szczególnie gdy Ezra przekręcił tak głowę i zaśmiał się pod nosem.

- Zapraszam. - przyznał rozbawiony swoim własnym zachowaniem. I ucieszony z tego, że Ezra nie był z góry na nie. - Nie chciałem cię spłoszyć, rozumiesz. To chciałbyś?

Chwilę wcześniej sam chciał mu zaproponować wspólne spędzenie Sylwestra, więc byłby hipokrytą, gdyby się upierał i odmówił. Ale zanim się zgodził, chciał wyjaśnić jeszcze kilka kwestii. Na przykład to, czy Nick idzie z nimi.

- Jaki to typ imprezy? - dopytał jeszcze. - Single? Same pary? Towarzystwo mieszane? Zapraszasz mnie jako swoje plus jeden, czy mam sobie zorganizować kogoś, żeby nie czuć się głupio?

Nie chciał pytać go wprost o to, czy zabiera chłopaka. Nie chciał też na siłę szukać "randki" jeśli nie zabierał. A przez ostatnie lata przyzwyczajony był głównie do tego, że wszyscy wokół przychodzili parami. Dlatego między innymi unikał spotkań ze swoimi znajomymi. Żeby nie być wiecznie piątym kołem u wozu. Smutną, samotną jedynką.

- Towarzystwo typu wolę to niż relację z Times Square w telewizji. - przyznał, bo to nie było nic specjalnego, ot, klub, którego sam jeszcze nie odwiedził, ale Vir lubiła. Zespół, barek z alkoholem, tłum nieznajomych. - Czyli mieszane. - sprostował, rozumiejąc wątpliwości mężczyzny. Sam miał doświadczenie w byciu tym jednym singlem w towarzystwie. W tym przypadku też trochę tak było, bo nie znał jakoś świetnie reszty towarzystwa oprócz swojej przyjaciółki, która szła z partnerką. A z Ezrą czuł się dobrze, w dodatku mężczyzna miał siedzieć w sylwestra sam, a to według Zacha była raczej przykra wizja.

- Możesz, jeśli chcesz, ale ja swojego plus jeden mieć nie będę. - przyznał, choć nie podejrzewał wcześniej, że Ezra miałby kogoś do zorganizowania. W końcu mówił, że znajomych unika, a poza pracą dni spędza sam, więc Zach trochę liczył, że i teraz będzie podobnie.

To prawda, Ezra musiałby się nieźle nagimnastykować żeby załatwić sobie kogoś do towarzystwa, zwłaszcza na Sylwestra i zwłaszcza w tak krótkim terminie. Ale gdyby miał być jedynym singlem, chociaż by się postarał. Skoro jednak Zach też planował iść bez pary...

- W takim razie pójdziemy jako dwie jedynki - stwierdził i uśmiechnął się szerzej, jeszcze nie do końca świadom, dlaczego jest tak bardzo zadowolony. - Zawsze będziemy mieć jakąś alternatywę jeśli chodzi o buziaka o północy - dodał i puścił do niego oko, żeby zaznaczyć że żartował.

Kolacja zniknęła z talerzy szybko, więc Ezra zebrał talerze, wstawił je do zlewu uznają, że je też posprząta później i przenieśli się na kanapę.

- Punkt drugi planu, opróżnić garnek grzańca - uśmiechnął się i wzniósł kubek w jego stronę.

Kłamstwem byłoby powiedzieć, że specjalnie zasmuciło go, że Ezra faktycznie nikogo ze sobą nie planował brać. Ucieszył się, choć niekoniecznie chciał, by to było tak oczywiste. Po prostu... dobrze, że szli razem. Zach badał grunt, choć niekoniecznie świadom dlaczego.

- Punkt trzeci... - również wzniósł toast, rozsiadając się wygodniej na kanapie i zmarszczył brwi w krótkim zastanowieniu. - Nie upić się na tyle, by za pół godziny zasnąć w niewygodnych pozycjach na kanapie. Punkt czwarty... znaleźć w sobie silną wolę, by z pełnymi brzuchami się z tej kanapy zwlec i wyjść z ciepłego mieszkania, by oglądać lampki.

- Chcesz w coś zagrać, by utrzymać przytomność? Dziesięć pytań? - zaproponował, dobrze znając swoją słabość do usypiania na kanapie. A naprawdę chciał zobaczyć tę choinkę nad ranem, bez tłumu turystów.

- W dziesięć pytań? - Ezra zmarszczył trochę brwi, próbując zgadnąć o jaką grę chodziło chłopakowi, bo zazwyczaj nie robił takich rzeczy. No, może robił, ale kiedy jeszcze był nastolatkiem. - Masz na myśli taką grę jak w "Bękartach wojny"? - zapytał, niepewny czy chłopak widział ten film. - Że mam w dziesięciu pytaniach zgadnąć jaką jesteś postacią?

Upił trochę wina i rozłożył się wygodniej po spełnieniu toastu.

- Nie - pokręcił głową, upijając kolejnego łyka i po krótkim zastanowieniu się nad tym, jak powinien wyjaśnić zasady, parsknął sam do siebie śmiechem. - Po prostu zadajemy sobie nazwajem po dziesięć pytań i na nie odpowiadamy. W sumie nie wiem ile w tym jest gry, ale niech już będzie. - Więc... kim chciałeś zostać w przyszłości jako dziecko?

Zapytał, szczerze zaciekawiony. Nie pamiętał, by o tym rozmawiali, choć wtedy też pili alkohol i mógł zapomnieć. A chciał dowiedzieć się o Ezrze nieco więcej, może nawet podświadomie szukając powodu, który mógł go tak dołować. Poza rozwodem.
Dlatego "grali" tak sobie aż do momentu opróżnienia garnka z grzańca, niespecjalnie przejmując się upływającym czasem, bo w końcu z każdego pytania rozwijała się później dłuższa lub krótsza rozmowa. Zach zdążył się obrócić bokiem, by móc patrzeć na Ezrę na wprost i oprzeć głowę o oparcie kanapy.