You are mine!

Blondyn patrzył na niego dłuższą chwilę, nadal lekko podśmiewując. Zawstydzenie oraz konsternacja tego młodego człowieka w przyjemny sposób go upajała. Sam nie miał wielu okazji do przebywania z ludźmi, przez co tym chętniej poświęcał uwagę brunetowi.
- Zwyczajnie nie chciałbym, aby Mistrz się pogniewał, że napiłem się twojej krwi - wyjaśniał w dalszym ciągu, nie zamierzając ukrywać takich szczegółów. W gruncie rzeczy, nic się nie stało. - Nawet jeżeli to tylko kilka kropel... Bywa różnie. - Uśmiechnął się psotnie, następnie poprawiając donice. - Jak się czujesz? - Zapytał po chwili, postanawiając szybko zmienić temat. - Potrzebujesz czegoś?

Stał tak jeszcze przez chwilę, jak poczul ze wampir przestał zabrał  rękę. Dziwne było czuj jak krew jest wysysana nawet z palca. Jeśli już tak dziwnie się czuje to co będzie jak już dobrze do picia z szyi.
- troszkę zmieszany, ale tak to dobrze. I dziękuję za kwiaty, mistrz pewnie zajęty? Bo przez moment myślałem że go czymś uraziłem.
Poprawił kosmyk włosów, jednak jakoś tak peszyl się przy blondynie poznawał go wiec nie wiedział co robić.
- Może głupio to zabrzmi ale jak to jest być wampirem? Jak to jest pic krew?
Zapytał z ciekawości, czytał o nich ale byl ciekawy czy tak samo jak w książkach czy nie.

Zaśmiał się ponownie, kręcąc przy tym głową. Blond loki zafalowały delikatnie.
- Nie, nie sądzę, abyś go czymś uraził - przyznał, zaraz jednak zastanawiając nad tą kwestią. - Ale nie zdziwiłoby mnie, gdyby to on uraził ciebie. Ma do tego niebywały talent - mówił dalej, wyraźnie ucieszony tym faktem.
Odsunął się od biurka, rozglądając jeszcze po pokoju.
- Dwa razy w tygodniu będzie tu zaglądał ktoś do sprzątania - poinformował. - Nie wiem, czy masz jakieś alergie, ale nawet jeżeli nie, nikt nie lubi kurzu. - Wyszczerzył zęby, czego chłopak nie mógł widzieć. - Prócz książek pisanych Brajlem, chcesz coś jeszcze?

Blondyn mial przyjemny głos jak się go słuchało. Albo może sprawiał takie wrażenie? Serge miałby go urazić? Przecież to chlopak się stara z całych sił by jego nie urazić. Zd,iwil się tym faktem.
- A dlaczego miałby mnie urazić?
Zapytał ciekawy, sam poprawił swoje włoski. Słysząc o sprzątaniu przytaknal tylko głową. Zastanowił się poza książkami, znaczy lubil gran na i strumentach siostra go uczyła, ale oto nie smial by nawet prosić.
- Może tylko radio by posłuchać muzyki?
Uśmiechnął się do niego o zwierzę tez nie chcial znaczy bal by się ze nie podoła opiece nad nim.

Przymrużył powieki, zainteresowany tymi słowami.
- Jaką muzykę lubisz? - Zapytał z ciekawości. Po nagłym przyspieszeniu serca bruneta, czuł, że kryło się za jego słowami coś jeszcze. - I jeżeli jest coś, co chcesz... Jak mówiłem, powinieneś powiedzieć o tym otwarcie, jeżeli jesteś pytany. Może nie być drugiej szansy.

- znaczy odkąd siostra mi pokazała klasyczna ja lubię, ale chętnie poznam tez inne. Grałem trochę na pianinie, i gitarze.
Odpowiedział zgodnie z prawdą, do tego głupio mu bylo prosić.
- dziękuję ze mogę prosić ale nie chce wyjść na materialiste. Może to głupio zabrzmi, ale każda osoba która poznałem lub spodkalem litowali się nade mną i to jakie życie miałem wiec jakoś tak staram się mieć jak najmniej.
Mówił spokojnie bo przecież o ojcu już nie musiał mówić.
- No nie wiem może jakieś zwierzę by czas umilić.

Blondyn przesunął dłonią po skroni, zastanawiając nad możliwościami spełnienia zachcianki chłopaka. O ile z muzyką klasyczną nie było problemu, kwestią sporną pozostawało, co jeszcze może się chłopakowi spodobać. I jak Mistrz zareagowałby na sprowadzanie instrumentów do apartamentu?
- Coś wymyślimy - stwierdził spokojnie, zaraz uśmiechając szeroko na wizję zwierzaka. - Kota? Psa? Coś mniejszego?

- Na siłę nie trzeba, ale i tak dziękuję.
Usmiechnal się lekko do Wampira, na temat zwierzaka zastanowił się. Sam w sumie nie wiedział, pies zawsze był jajo pomoc dla niewidomych. Kot tez ciekawie ale samotniki, inne ciężko by się opiekować nimi. Bo jak przekarmi albo właśnie nawet niechcący nadepnie?
- Jeśli się mistrz zgodzi to będę wdzięczny. Ale nie musi być niezwykle, zwykły pies czy kot wystarcza. Chyba że coś innego mistrz wybierze.

Wampir patrzył na niego chwilę w zastanowieniu. Odniósł wrażenie, że wystarczyłoby cokolwiek, co dotrzyma towarzystwa chłopakowi i chociaż na chwilę uwolni go od samotności. Tutaj będziesz często odczuwał samotność.
- Zobaczę, co da się zrobić. - Kolejne kilka sekund minęło, nim ponownie zabrał głos. - Mogę spytać, dlaczego nie opuściłeś swojego ojca, skoro był tak... Kochającym rodzicem?

Chłopak skierował swoje niewidome oczka na niego, powoli uczył się na jakiej mają wysokości.
-Dziękuję.
Na następne pytanie wampira chwile się zastanowił.
- wiem nie był kochanym rodzicem, jednak poza siostra nie mam nikogo innego. Znaczy teraz poza Panem i tobą? O ile mogetak mówić. Poza tym nie mogłem go zostawić, jakoś tak mama by tak nie zrobiła więc może temu. Wiem to głupie, może nie będę więcej tak mówił.

- Zwyczajnie nie potrafię pojąć, jak można żyć z kimś, kto ostatecznie sprzedaje cię bez zmrużenia oka, niczym przedmiot - prychnął, kręcąc głową. - To smutne. - Przechylił głowę w bok, zastanawiając nad tym jeszcze chwilę. - Ludzie są dziwnymi stworzeniami - przyznał, wzdychając lekko. - Nie wyobrażasz sobie, jak się cieszę, że już od wieków nie jestem jednym z was.

-Wiem może jestem dziwny.
Poprawił włoski, cóż ciekawe będzie będzie jego życie teraz. Przecież jest dla nich jedzieniem niczym wiecej prawda? No chyba ze teraz jego pan ma inne plany dla niego. No poza masarzem który miał się uczyć.
- Ale i tak dziękuję, wiem że jestem pewnie tylko jedzieniem.
Uśmiechnął się mimo.wszystko, jak Mark nie miał pojecia ze kusi tym uśmiechem I niewinnością swoją.

- Dokąd Mistrz nie zarządzi inaczej, będziesz traktowany jak część tutejszego personelu - poinformował obojętnie. - Nie masz potrzeby się o to martwić - dodał, machnąwszy dłonią.
Właściwie było to dość urocze, jak chłopak sobie stale ujmował. Z drugiej strony... Wszystko jest "słodkie" do pewnego czasu.
- Miej więcej pewności siebie. Już nie musisz się kajać przed ojcem.

- Rozumiem, jednak z moją przypadłością nie mogę  yc bardziej pewny siebie. Każdy kogo spotkałem traktował mnie z litością. Wybacz że taki jestem.
Spuścił głowę, chwilę  się zastanawiał. W sumie ojca nie było, a teraz będzie uczył się masażu. Przynajmniej będzie mógł cjoc trochę się usamodzielnić  i kto wie co będzie dalej.
- jeśli mogę zapytać jak to jest być wampirem?
Odkąd  tu był  zastanawiał się nad tym i to czy by może odzyskał wzrok? Ale czy był na tyle godny by go przemienić? Kto wie .koze tylko nadaje się na jedzenie teraz wszystko zależało od jego opiekuna. Bo to co zechce zdarzy się z chłopakiem.
- A czy samo ugryzienie i to przemiana jak to jest? Przepraszam że pytam, po prostu jestem ciekawy jeśli nie chcesz nie musisz mówić.
Czekał na reakcję lub odpowiedź, denerwował się przez co szybciej mu serce biło i być może słodka krew krążyła w jego żyłach. Czy była taka to wiedział tylko ten kto jej spróbował.

Zaskoczony tym nagłym pytaniem, zamrugał nieznacznie. Przymarszczył brwi, próbując samemu dojść do tego, jak powinna brzmieć odpowiedź. W gruncie rzeczy, sam nie był pewien. Pomimo wielu lat egzystencji, nie wiedział, jak ją ocenić.
- Wiesz, to... Ma swoje wady i zalety - przyznał po chwili milczenia. - Na pewno dużym ograniczeniem jest fakt, że światło słońca zwyczajnie boli - prychnął, zaraz z tego śmiejąc. - Ale zazwyczaj myślę głównie o pozytywach, jak chociażby... Brak chorób, szybkie leczenie ran. Siła, jakiej nie miałem, jako człowiek - wymieniał z wyraźnym zadowoleniem w głosie. - Ludzie są słabi, chorobliwi i krusi. Łatwo ich zabić. - Chociaż wampiry również, jeżeli zna się właściwe sposoby. - A przemiana... Boli cholernie. Wiesz, w gruncie rzeczy, podczas przemiany umierasz. W dodatku, nie każdy jest w stanie się zmienić. Część... Po prostu umiera i więcej się nie budzi. Kiepskie rozwiązanie na rozmnażanie gatunku, nie sądzisz?

Sluchal go uważnie, mimo.ze byl niewidomy mimika twarzy nie raz świetnie odzwierciedlała co czuje. Szeroko otworzył oczy, w książkach jakie miał inaczej to wyglądało. Tam wszystko inaczej wyglądało. Przełknął ślinę słysząc że się umiera.moze to by nie było takie złe, jednak kto to wie. Teraz sam nie wiedział czy by tego chciał. Cóż teraz to jego pan o tym decyduje.
- wybacz za pytania, ale może wyda się to śmieszne w skałkach inaczej to wyglądało.
Zaraz spuścił głowę zupełnie jakby myślał że głupoty gada.
- A...A jak to jest jak spotkacie osobę która jest wam przeznaczona?
Zaczerwienil się mówiąc o tym, powolutku się otwierał znaczy zaczynał być ciekawy.
- b..Bo tam pisało kilka cech ale nie wiem czy są prawdziwe. Przepraszam jeśli obraziłem takimi pytaniami.
Denerwował się i krew zaczynała mu szybciej krążyć, Oj musiało to być wyczuwalne nie tylko dla tego wampira. Ale dla.kazdego w pobliżu pewnie też?