Laleczka

- Hey, Anthony! - jęknął szybko zasłaniając szyję wyraźnie zmieszany.
Słysząc jego słowa spojrzal na niego zaskoczony. No tak.. Że sam nie wpadł na takie wytłumaczenie. Tyle, że.. Chyba nie powinien go okłamywać, prawda? Co innego mówić, że zmienia styl a co innego wymyślać sobie chłopaka.
Zamiast odpowiedzieć na jego pytanie odnośnie wspólnego jedzenia stał i dumał. Wyglądał trochę jakby się zawiesił, co w pewien sposób było zabawne.
- Z nikim się nie spotykam. - powiedział w końcu po dłuższej chwili. Zerknął niepewnie na mężczyznę i znowu wahając się pociągnął nieco rękaw bluzy by pokazać pozostawione na jasnej skórze odciski palców. Ktoś musiał go naprawdę mocno trzymać.

– Och.
Anthony wyglądał na skrępowanego i już miał powiedzieć Miszy, że nie ma się czego wstydzić, nawet jeśli nie ma stałego partnera, ale wtedy ten pokazał mu ślady na przedramionach i...
– Kto ci to zrobił? – wydusił i szarpnął mało delikatnie jednym z rękawów, odsłaniając więcej siniaków. Gdy połączył to z malinkami na jego szyi, konkluzja była bardziej niż przerażająca. – Ktoś cię... skrzywdził?

Jęknął cicho nie spodziewają się tak gwałtownej reakcji.
Spojrzał na niego z dołu dużymi oczami, gdy mówił o tym innym dorosłym, ci ignorowali problem.
- Jednemu byczkowi z naszej szkoły nie podobało się, że odtrąciłem jego walentynke. - powiedział powoli dobierając słowa. - Każdy myśli, że skoro moja matka to dziwka to ja będę tak samo chętny. Problem polega na tym, że.. Ja nie jestem taki jak ona.
Zerknął na swoje chude, posiniaczone ręce. Gdyby w końcu zdecydował się na jakiegoś faceta, ten bronił by go przed innymi. Nie chciał jednak wiązać się z kimś przez strach.
- Już drugi raz pytasz się czy ktoś mnie skrzywdził. - zauważył podnosząc wzrok z nadgarstków na twarz Anthonego. - Do tej pory miałem dużo szczęścia, bo nikomu nie udało się dobrać do mojego tyłka.
Raz czy dwa został zmuszony do zrobienia loda, ale to dało się jeszcze jakoś przeżyć. Przynajmniej nie bolało. Poczuł, że ze wstydu pala go policzki.
- Spagetti się przypali. - powiedział chcąc już zakończyć ten temat. Wolał, żeby jego wybawca nie uważał go za osobę godna politowania.

Anthony podszedł do kuchenki, wyłączył ją i ponownie zbliżył się do nastolatka.
– Żeby ktoś cię skrzywdził, wcale nie musi dobierać się do twojego tyłka – powiedział miękko i, zapewne zaskakując chłopaka, objął go i przyciągnął do swojej piersi. – Musimy coś z tym zrobić, Misza. Nie możesz bać się chodzić do szkoły. – Odetchnął zapachem jego jasnych włosów. – Nikt nie może wymuszać na tobie czegoś, na co nie masz ochoty.
Był przerażony. Nie sądził, że Misza ma tak poważne problemy nawet w szkole. Nie rozumiał, jak ktoś mógł tak traktować tego biednego, kruchego chłopca. I nie rozumiał, dlaczego nikt nie reagował.

Misza cały zesztywniał kiedy go przytulił. Czy.. Ktoś go kiedyś przytulał? Tak z troski a nie z pożądania? To było.. Dziwne, nie znane mu uczucie. Z niewyjaśnionych powodów zaszkliły mu się oczy i musiał szybko zamrugać żeby się nie rozpłakać.
Odchrząknął i niepewnie oparł czoło o twarda klatkę piersiowa. Anthony był przyjemnie ciepły i ładnie pachnął, to zakodował mimo szoku spowodowanego ta nagła bliskościa.
- Nauczyciele maja to gdzieś. Twierdzą, że sam ich do tego prowokuje. - wyznał. - przecież nie ubieram się prowokująco. Nie jestem dziewczyną żeby świecić cyckami albo krótka spódniczka. Prawda? - spytał poszukując potwierdzenia swoich rozważań.

– Nawet gdybyś świecił pewnymi częściami ciała, to nikt bez twojej zgody nie może cię dotknąć – szepnął, gładząc delikatnie jego plecy. – Wiesz o tym, prawda? – Wolał się upewnić, bo chłopak wychował się w takim domu, że mógł mieć całkowicie wypaczone pojęcie o związkach i relacjach intymnych.
Misza mu się podobał. Jak mógłby mu się nie podobać z tą piękną buźką i przeuroczym charakterem? Ale teraz widział, że to nie był dobry moment, by czegokolwiek próbować w jego kierunku. Chłopak nie był na to gotowy. Mógłby się przestraszyć i uciec, a tego Anthony by sobie nie wybaczył.
– Może powinieneś zmienić szkołę – zasugerował. – Nawet na taką na drugim końcu miasta. Tam, gdzie nie wiedzieliby o twojej rodzinie.

Niby wiedział, ale często o tym zapomniał. Łatwo było zapomnieć jak ciągle słyszał od dorosłych, że to jego wina.
- Wątpię czy moja matka była łaskawa podpisać jakieś papierki a co dopiero iść do dyrektora. Przecież ona i tak traktuje mnie jak najgorsze co ja w życiu spotkało. - wyrzucił z siebie nim zdążył pomyśleć. Chokera. Nie chciał mu mówić tego ostatniego zdania.
- Fajnie byłoby zmienić szkole. Ta moja to totalna melina. - westchnął cicho. - Ale nawet jeśli moja matka by za sprawą cudu, pofatygowała by się do szkoły to... Nie byłoby mnie chyba na to stać. Cała kasę która odkładam, zbieram na start.. W dorosłym życiu. Gdy tylko będę mial 18 lat, uciekam gdzie pieprz rośnie. A na razie... To zawsze lepsze niż bidul.

– Warto spróbować. Może twoja matka jednak się zgodzi.
Nie mógł się powstrzymać i przeczesał dłonią jego jasne kosmyki. To był pierwszy raz, kiedy znajdowali się tak blisko i Anthony utwierdził się w tylko w swojej wielkiej słabości do tego dzieciaka.
– To przecież nie musi być prywatna szkoła, tak? Więc zostają tylko koszty dojazdu. – Zamyślił się, choć już teraz wiedział, że to co powie, nie będzie zbyt mądre. – Powiedzmy, że podniosę ci trochę wynagrodzenie... O tyle, byś mógł spokojnie dojeżdżać do szkoły.

Na ładnej buzi na początku było widać, że nie jest co do tego przekonany, ale gdy ten powiedział o zwiększeniu wypłaty, niedowierzanie zmieniło się w szok.
- Nie mogę tak cię wykorzystywać. - odpowiedział delikatnie kładąc dłonie na jego klatce piersiowej by odrobinę zwiększyć odległość między nimi.
- I tak pomogles mi bardziej niż ktokolwiek do tej pory. To nie byłoby w porządku.
Miał szczęście, że trafił mu się ktoś tak wspaniały jak Tony. Nie chciał jednak by ten pomyślał, że zależy mu na jego pieniadzach. To dobroc mężczyzny zrobiła na nim wrażenie a nie jego forsa.

Anthony wypuścił z ramion nastolatka i odsunął się, gdy zauważył, że jego bliskość zaczyna być dla chłopaka niekomfortowo. Może trochę przesadził z czułościami, ale Misza... Misza potrafił zawrócić w głowie. Spędzili w swoim towarzystwie zaledwie miesiąc, ale Tony szybko się nim zauroczył. Zdecydowanie za szybko jak na swój dojrzały wiek. Powinien w końcu kogoś sobie znaleźć.
– Nie wykorzystujesz. To drobiazg. Pogadaj z matką, a resztę załatwimy później. – Poczochrał go po włosach i wrócił do kuchenki. – To co, zjesz ze mną?

- Bardzo chętnie. - odpowiedział posyłając mu swój naśliczniejszy uśmiech, taki od którego miekkły kolana.
- Może te walentynki nie będą jeszcze takie złe. - dodał wystawiając mufinki do piekarnika. Obejrzał się przez ramię by sprawdzić jego reakcje.
- Pierwszy raz spędzę ten wieczór w towarzystwie osoby która lubię. - dodał lekko się rumieniąc,bo zazwyczaj nie mówił innym osobą, że je lubi.
- Co powiesz na jakiś maraton serialowi? - zaproponował nieśmiało, bo to było kolejne z jego małych marzeń. Tak po prostu, bez stresu oglądać z kimś telewizję.

– Jasne. – Uśmiechnął się do niego ciepło, nakładając gorący makaron na talerze. – A teraz siadaj, zjemy.
Misza był taki niewinny i zupełnie nieświadomy tego, jak na niego działał. Anthony'emu robiło się wręcz głupio, gdy przyłapywał się na myśleniu o nim w taki sposób. Przy niewinności tego chłopaka to wydawało się niewłaściwe.

Po obiedzie mężczyzna przebrał się w wygodniejsze, bardziej domowe rzeczy i zaległ z Miszą na kanapie w salonie. Usiadł w stosownej odległości, żeby znów go nie kusiło i żeby nastolatek nie czuł się skrępowany. Przypuszczał, że limit czułości wyczerpał już na cały najbliższy miesiąc.
– Możesz wybrać, co chcesz – mruknął, wskazując na telewizor.

- Wszyscy w szkole oglądali stranger things. Możemy być? - spytał z nadzieją patrząc na niego wzrokiem szczeniaczka. Kiedy Tony się zgodził, chłopak narodził go swoim ślicznym uśmiechem.
- Mmm.. Powiedz, jak to jest możliwe, że nikogo nie masz? - spytał niespodziewanie, bo nie mieściło mu się w głowie, że ktoś tak przystojny, fajny i majętnynie ma dziewczyny.
Nastolatek nawet nie podejrzewał, że Anthony może lubić facetów, wydawał się mu na to za fajny.
- Jestem pewien, że masz tłumy wielbicielek. - kontynuował zerkając trochę w telewizor a trochę na siedzącego obok mężczyznę.

Anthony nie spodziewał się takiego pytania ze strony Miszy. Spojrzał na niego krótko, zanim wrócił wzrokiem do ekranu telewizora. Nie wiedział, jak powinien odpowiedzieć. Nie chciał kłamać, ale nie chciał też przestraszyć swojej gosposi. Ostatecznie jednak zdecydował się na wyznanie prawdy. Nie było sensu się ukrywać i udawać. Od dawna nie żył w szafie.
– Nie wiem, ale możesz się domyślać, że nie jestem fanem samotności. – Uśmiechnął się cierpko. – I wolałbym tłumy wielbicieli, niż wielbicielek.

Kiedy Anthony odpowiedział na jego pytanie i wyznał jakie ma preferencje, zakrztusił się cola.
Kasłał tak mocno, że aż mu oczy zaszły łzami.
- Ty? Jesteś gejem? Jak to możliwe? - spytał, bo to w ogóle nie pasowało mu do niego. Do tej pory poznawał samych dupków, nikt nie był taki bohaterski i dobrze wychowany jak Tony.
- To nie możliwe. Jesteś za fajny jak na geja. - palnął nie myśląc zbyt wiele, przez co po chwili się Zarumienił.
Nie był pewien czy to dobrze zabrzmiało, więc zmieszał się widocznie.
- uh.. To znaczy. Mmh.. To miał być komplement, a nie obraza. - wyjąkał nieskładnie.

Anthony nie potrafił się powstrzymać i parsknął śmiechem.
– Co zrobić, takie geny. – Wzruszył luźno ramionami. – Rozumiem, że ty gustujesz w dziewczynach, skoro ktoś fajny nie może być gejem?
On nie potrafił wyobrazić sobie Miszy z dziewczyną, a poza tym wydawało mu się, że chłopak jest nim zainteresowany, ale może tylko sobie to wymyślił. Samotność niestety bardzo mocno wpływała na jego postrzeganie rzeczywistości.

- Jestem fajny? - zdziwił się naprawdę autentycznie. Przez te wszystkie lata upokorzeń i złego traktowania, miał problemy z postrzeganiem własnej osoby.
- Ja? Niby co we mnie fajne? - zapytał marszczac śmiesznie brwi, gdy próbował to sam rozgryźdź
- Żadna by mnie nie chciała, jestem zbyt ładny. - mruknął jakby to, że jest śliczny było czymś okropnym, albo straszna zniewagą.
- dziewczyny mnie nie lubią. - zakończył nieco nieporadnie, bo znowu się zawstydził. Jak ta rozmowa zeszła na takie tematy?! Wolał o tym nie mówić.

– Oczywiście, że jesteś fajny. Gdybyś nie był, to bym tu teraz z tobą nie siedział.
Znów parsknął śmiechem, z lekkim niedowierzaniem przyglądając się twarzy Miszy. Ten dzieciak był rozbrajający.
– Bardzo się cieszę, że jesteś tak świadomy swoich atutów. – Uśmiechnął się z rozczuleniem. – Wątpię jednak, by aż tak przeszkadzały ci w znalezieniu dziewczyny. Poza tym nie pytam, czy dziewczyny cię lubią, tylko czy ty je lubisz w ten sposób.

Zanim odpowiedział chwilę się zastanowił. Czy potrafiłby lubić dziewczyny w TEN sposób? Pomyślał o ich cyckach, makijażu i krótkich spodniczkach.
Skrzywił się. Nie, to nie dla niego. Co on miałby z nimi robić?
- Są.. Zbyt krzykliwe. Nie sądzę, żebym znalazł taka co by mi się spodobała. - mruknął w końcu po dłuższej chwili.
Wolałby raczej kogoś, kto się nim zaopiekuje. Przytuli, gdy będzie źle. Powie dobre słowo, obroni go przed niebezpieczeństwami...
Zaraz. STOP.
Wyprostował się jak struna i odwrócił wzrok od Tonego. O czym on do diabła myśli? Skarcił się mentalnie i by ukryć swoje zakłopotanie wkładował do buzi cała garść popcornu.

Anthony uniósł brew, obserwując zachowanie swojej gosposi. Czyżby go zawstydził? Przecież to Misza zaczął temat związków.
– Czyli wolisz mężczyzn? – drążył, ciekaw odpowiedzi. – Czy może sam jeszcze nie wiesz? Ja w twoim wieku dopiero odkrywałem swoją orientacje.
Chciał sobie wmówić, że jego ciekawość nie wiąże się z tym, jak bardzo podobał mu się ten nastolatek, ale nie udało mu się. Miał do niego ogromną, bardzo niebezpieczną słabość. Powinien to jak najszybciej ukrócić, zdecydowanie.

- Myślę, że kobiety nie wchodzą w grę. - odpowiedział nie patrząc przy tym na niego, bo męczyły go myśli z przed chwili.
Dlaczego, gdy zastanawiał się nad swoim idealnym partnerem przed oczami widział Antoniego?
I dlaczego, cholera, się rumienił?
Odchrząknął i udał, że skupił się na serialu, mimo że w jego głowie panował mętlik i nic nie rozumiał z tego na co patrzył.
Nie wiedział nawet kiedy, jego głową osuneła się na ramię Tonego i zmęczony okropnym dniem, zasnął mocno.

Drgnął, gdy poczuł, że na jego ramieniu wylądowała głowa Miszy. Uśmiechnął się pod nosem i spojrzał z czułością na nastolatka. Długo też się nie zastanawiał – zsunął delikatnie jego głowę z ramienia, wstał, a następnie podniósł chłopaka i zaniósł go do drugiej sypialni. Kusiło go, by go rozebrać, ale ostatecznie nie zdecydował się na to. Po jego wyznaniu mogłoby okazać się to niezręczne.
Przeczesał jego jasne włosy, okrył go kocem i opuścił sypialnię, w piersi czując dziwny ucisk. Miał zdecydowanie za dużo ciepłych uczuć względem tego chłopaka. Musiał coś z tym zrobić.

Gdy dwa dni później Misza przyszedł do niego, by posprzątać i zrobić obiad, Anthony właśnie szykował się na randkę. Zdecydował się zaprosić jednego z mężczyzn, z którymi pracował, od dawna wiedząc, że podoba się swojemu współpracownikowi. Sam nie wiązał z tym większych nadziei, ale liczył na to, że chociaż ten jeden wieczór może być przyjemny, a szczególnie jego zakończenie. Czasami bywał mocno egoistyczny, o czym Misza jeszcze nie wiedział.
– Nie musisz robić obiadu – poinformował go, zapinając ostatnie guziki ciemnozielonej koszuli. – Idę na kolacje. – Uśmiechnął się krótko. – Ale oczywiście ugotuj coś sobie, jeśli chcesz.

Miszy ciężko było ukryć zawód wymalowany na jego ładnej twarzy, gdy usłyszał o tym, że jego idol wychodzi.
- Oh. - wyrwało mu się, bo nie wiedział jak zareagować. To pierwszy raz, jak Tony wychodził na randkę.
- Gdzie idziecie? - spytał przyglądając mu się uważnie, tymi swoimi zielonymi ślepiami. Bardzo przystojne wyglądał w tej oliwkowej koszuli, podkreślała jego urodę.
Nastolatkowi serce szybciej zabiło, gdy znowu przyłapał się na myśleniu o panu domu w TYCH kategoriach.
- Przygotuję ci śniadanie i lunch do pracy. Będzie w lodówce. - powiedział uciekając spojrzeniem w dół, żeby nie gapić się tak na niego.
Wróci na noc? Nie mogąc się powstrzymać znowu zerknął na Anthonego. Wypada zapytać go o to?
- Emm.. Próbowałem rozmawiać z mamą, ale ona staje sie zirtowana, jak tylko otwieram usta, więc.. Nie poszło mi zbyt dobrze. - zmienił temat, bo jego myśli blądziły w złym kierunku.

– Do małej, włoskiej knajpki, trzy ulice stąd. – Uśmiechnął się do niego, nie dodając, że wybrał to miejsce właśnie ze względu na niewielką odległość od swojego mieszkania, w którym chciał na koniec wylądować ze swoją randką. – Mhm, i dzięki za śniadanie.
Zauważył rozczarowanie na twarzy Miszy i sam nie wiedział, jak je zinterpretować. Zbliżył się do niego i poczochrał go po głowie.
– Wybacz, że nie zjemy dziś razem. Może jutro. – Spojrzał na zegarek i otworzył szerzej oczy. – Cholera, powinienem już iść. Jutro pogadamy o twojej mamie i szkole, ok? Trzymaj się.
Spojrzał na niego ostatni raz, zanim odwrócił się i pospiesznie ubrał w przedpokoju. Chwilę później do Miszy dotarł dźwięk zamykanych drzwi.
Został sam.

Jakoś tak jego usta automatycznie ułożyły się w podkówkę, gdy usłyszał dźwięk zamykamych drzwi. Zawsze czekał na ten moment dnia, gdy zobaczy się z Tonym.
Dzięki temu nawet jak jego dzień był okropny, to na koniec przytrafiała mu się coś dobrego. A tym dobrem był Anthony.
Westchnął cicho i zabrał się za swoją pracę. Ponieważ nikogo nie było mógł ściągnąć zakrywajacy posiniaczone ciało długi rękaw i apaszkę z szyi. Już w samej bokserce zaczął od posprzatania całego mieszkania. Mimo, że przychodził tu regularnie to zawsze było coś do posprzatania albo poukładania. Dzisiaj, uznając że ma dużo czasu postanowił się nie spieszyć i zrobić porządek w kuchennych szafkach.
Potem przygotował wymyślne śniadanie i super smaczne, bogate w mięso i warzywa kanapki do pracy.
Tak mu minęły dwie godziny, a przecież musiał  jeszcze zmyć podłogi i odkurzyć. Tony nie kazał mu szybko się uwijać, więc uznał, że ma dużo czasu.
Założył słuchawki na uszy i puszczając sobie muzykę na full kręcił bioderkami przy mopowaniu i polerowaniu podłogi.
Nawet nie wiedział, że ma publiczność.
A przedstawiał sobą.. Bardzo ciekawy.. Sensualny widok. Chyba nie było geja, który by nie poleciał na taki pokaz.