Creep as fuck

Jego dotyk działał na Noah wręcz elektryzująco. Podobało mu się jak dobrze rozumie jego niewypowiedziane potrzeby i był bardzo miło zaskoczony tym pierwszym spotkaniem z jego ustami. Owszem, poczuł to intensywne uczucie, któremu jeszcze daleko było do rozkoszy, ale zagryzł lekko dolną wargę spoglądając na niego z góry.
Dorian, z tymi dużymi oczami i ustami obejmującymi jego penisa wyglądał bardzo seksownie. Gdy nakierował jego rękę, Noah sięgnął za jego włosy ściskając je w dłoni i przyspieszając, ale i pogłębiając ruchy chłopaka. Czuł ekscytację przechodzącą przez jego ciało i wiedział, że jednak zbyt długo czekał na ten moment. Zwalił sobie kilka razy będąc czasami w aucie pod jego domem, ale to nie to samo. Teraz miał go tu i teraz. I czuł, że może pozwolić sobie na znacznie więcej niż tylko obciąganie.
Wystarczyła mu jednak chwila, aby pod umiejętnym połączeniem ssania i pieszczenia do dłonią, dojść w jego ustach. Przymknął oczy wysuwając się z jego ust i ocierając się jeszcze o nie na koniec. Wtedy też nachylił się do chłopaka i przetarł mu dolną wargę, którą w końcu pocałował.
- To co, runda numer dwa już w łóżku? - uśmiechnął się do niego wiedząc doskonale, że nie odpuści mu dzisiaj. Nie mógł i nie chciał.

Inni zwykle pytali o zgodę. Ale cholerny Dorian ubrał Noah w jakąś aureolę i nie miał mu tego za złe. Zdecydowanie zbyt mocno go idealizował.
Zacisnął usta mocniej wokół jego członka, aby nie uronić ani kropli. Gdy dochodził, Dorian zamknął oczy tylko na krótki moment. Przełknął wszystko i znów spojrzał na niego z dołu, czując jak dla niego sytuacja stawała się już cholernie niewygodna. Marzył o zdjęciu jeansów i kompletnie zgubił logikę tego wieczora.
Bez słowa podniósł się z miejsca.
— Nie wypuszczę cię bez zwiedzenia sypialni — postanowił, łapiąc jego dłoń. W swojej głowie romantycznym gestem splótł ich palce razem i pociągnął go do sąsiedniego pokoju. Idealnie pościelone łóżko, perfekcyjnie wyprasowana pościel.
— Obiecaj, że zostaniesz na śniadanie — rzucił niespodziewanie, stając przed nim z jakąś niezwykłą determinacją w oczach.

Zdążył podciągnąć na siebie dolną partię ubrania, gdy chłopak niespodziewanie złapał go za rękę. I to nie tak po prostu, ale splatając ich ręce razem. Chyba pierwszy raz ktoś właśnie w ten sposób ujął jego dłoń.
Zaśmiał się na przedziwną prośbę Doriana.
- Wieczór się jeszcze na dobre nie zaczął, a ty już myślisz o śniadaniu? - spytał unosząc brew ku górze, po czym nachylił się lekko w jego stronę i pocałował jego policzek.
Ten mężczyzna cały czas go zaskakiwał. Nie miał pojęcia z czym zaraz wyskoczy, ale podobało mu się to odkrywanie prawdziwej strony Doriana. Prawdziwej? Przynajmniej tak chciał o tym myśleć.
Spojrzał w dół na kroczę chłopaka i uśmiechnął się delikatnie.
- Dorian… Chcę się zająć teraz tobą. Zanim pójdziemy o krok dalej - zaproponował mu bez krępacji. Jeśli chłopak myślał, że Noah był z tych, którzy rzucają na łóżko i biorą po prostu co chcą to niestety. On lubił przyjemności na wszelkie sposoby, a jedną z nich sprawiało mu doprowadzenie swojego kochanka do takiego stanu, aby oddał mu się całkowicie.

Dorian spojrzał na niego uważnie, ale zaraz uniósł kąciki ust w lekkim uśmieszku. Coś czuł, że to będzie dla nich cholernie długi wieczór. Przyjemny.
— Dobrze wiesz, że lubię planować — odparł na jego zaczepkę.
Nie odpowiedział natomiast na jego sugestię, a zamiast tego nieśpiesznym krokiem podszedł do łóżka. Zrzucił z siebie koszulę, ale nie było w tym pośpiechu. Raczej swoboda. Pełna akceptacja własnej, choć nieidealnej fizyczności.
Po lewej stronie pleców była dziwna blizna — szereg małych otarć, jedno obok drugiego. Zupełnie jak rozbite szkło wbite głęboko w ciało. Nie dał mu jednak patrzeć na to zbyt długo, bo zwrócił się tyłem do łóżka, a przodem do rozmówcy. Patrząc mu w oczy, rozpiął spodnie i jak gdyby nigdy nic zsunął je z bioder.
— Mam dalej czekać czy weźmiesz się do roboty? — zaczepił go.

Blizna na plecach chłopaka nie zdziwiła go, w końcu czytał o wypadku, w którym wziął udział. Zastanawiał się tylko, czy to właśnie wtedy się jej nabawił. Śmiałość chłopaka przykrywała jednak wszelkie „niedoskonałości”, choć z pewnością Noah by tak tego nie nazwał. On kochał historie kryjące się za każdą zmarszczką, blizną, tatuażem.
- Wezmę się do roboty, gdy będzie po mojemu - wzruszył ramionami, po czym podszedł do Doriana z lekkim uśmiechem - Nie zdjąłeś wszystkiego.
Mimo swoich słów złapał chłopaka za ramiona i krok za krokiem, zmuszając go, by zrobił je tyłem doprowadził go do łóżka.
Dopiero, gdy oboje byli kompletnie nadzy, a Dorian leżał na łóżku - Noah zawisł nad nim. Najpierw całując go jeszcze nieco nachalnie w usta, po czym pocałunkami schodził niżej, powoli i niespiesznie zostawiając po sobie ścieżkę wyznaczoną tą odrobiną czułości. Językiem zahaczył o jeden z jego sutków, później drugi, a gdy w końcu zszedł całkowicie na dół złapał go najpierw dłonią, aby poczuć jak w pełni twardnieje. Uśmiechnął się bardziej do siebie niż do niego, gdy w końcu wziął go do ust. Był dobry w tym co robił, chociaż to bardziej naturalny talent niż wielka wprawa. Wiedział, co sprawiało przyjemność jemu, dlatego sprawdzał powoli, co też przypadnie do gustu Dorianowi. Szybsze, czy wolniejsze tempo. Mocniejszy uścisk, czy raczej dodatkowy dotyk na jego jądrach. Była jednak w tym pewna zachłanność, której Noah nie potrafił sobie odmówić.