Poza rozsądkiem

- Bo uświadomiłem sobie, jaką głupotę walnąłem - parsknął od razu. - Zazwyczaj kłamię lepiej.

Długo by nie pociągnął, gdyby było inaczej. Ale też obecność Johna nieco go stresowała. Może przez to jak zaczęła się ich znajomość, może przez coś jeszcze innego.

- Powoli kończy nam się wymówka - wskazał głową na ostatni kawałek ciasta na swoim talerzu. - Chyba, że chcesz się jeszcze gdzieś przejść, albo coś zrobić. Zaprosiłbym cię do siebie, ale chyba nie czułeś się tam najlepiej.

Popatrzył na jego talerz, wcale nie miał ochoty kończyć tego spotkania.
- Yhm, możemy się gdzieś przejść - odpowiedział prawie natychmiast, może trochę za szybko.
- To prawda - przyznał z lekkim zakłopotaniem - Ale teraz przynajmniej wiem dlaczego. Masz dobrze zabezpieczone miejsce. - uśmiechnął się delikatnie - Och. Co nie zmienia faktu, że wisisz mi obiecanego steka. - uśmiechnął się szeroko, ukazując znów białe i ostre zęby.

- Będę musiał chyba zrobić ci go na wynos - przyznał, wspominając jak udoskonalał swoje zabezpieczenia, jeszcze przed spotkaniem z wampirem. Nie było tak źle, żeby John wcale nie mógł wejść do budynku, w każdym razie zaproszony, ale szanse że będzie czuł się źle znacznie wzrosły. - Albo zadowolimy się ogródkiem.

Skoro już ustalili, że nie muszą się ograniczać do kawy, wstał od stolika i podszedł do murka, który otaczał ogródek kawiarni. Zamiast iść do furtki, przeskoczył nad nim zwinnie i stanął na wąskiej ścieżce która wokół niego biegła.

- Brzmi jak plan. - mruknął i również wstał od stolika. Udał się za chłopakiem i lekko zmarszczył brwi spoglądając na ścieżkę do furtki. Nie mógł powiedzieć, że trochę się zawiódł dzisiejszym spotkaniem. W końcu okazało się, że ich magiczny moment w lesie był jedynie próbą sprawdzenia go. Skrzywił się nieznacznie do swoim myśli po czym pokręcił głową i również przeskoczył przez murek, w ślad za Lennanem. Wylądował tuż obok niego na ścieżce.

- Czego się krzywisz? - Grymas Johna nie umknął uwadze Lennana, a w ścieżce na którą się kierował nie było nic co mogłoby powodować ten wyraz twarzy. Ot, niewinna ścieżynka, która z jednej strony zmieniała się w osiedlowy beton, a z drugiej obiegała niewielki staw i niknęła w lesie, ale nie tym nad którym pieczę sprawował Leszy.

Wzruszył lekko ramionami
- Pomyślałem o kilku... nowych rzeczach. - zaśmiał się i pokazał mu nagle język - Ale może później Ci je zdradzę. - dodał zaraz. Nie chciał by Lennan wziął to jakoś zbyt poważnie a zarazem, nie miał zamiaru go okłamywać czy wchodzić na taką ścieżkę rozmowy. Nie chciał niszczyć ich pierwszego normalnego spotkania po wyjawieniu ich tożsamości. Naprawdę obawiał się, że więcej nie będą mogli się spotkać.
- Wygląda ładnie - przyznał i automatycznie ruszył ścieżką w stronę stawu i lasu.

Nie chciał naciskać, więc nie drążył dłużej tego tematu, tylko ruszył za nim, ścieżką w stronę lasu. 
- Widzę, że i tak ciągniesz mnie na swój teren - zażartował, zrównując się z nim, chociaż przez to musiał iść po trawie, bo ścieżyna była raczej z tych wąskich. Po chwili zastanowienia, zdjął obrączkę ze swojego palca i wsunął ją do tylnej kieszeni spodni. Tak... Na wszelki wypadek.

Spojrzał na niego bardziej przejęty jego słowami niż powinien i zwolnił
- Nie! Nie chciałem. - rzucił zaraz zatrzymując się - Jak chcesz możemy iść w drugą stronę, może będzie jakiś ciekawy budynek czy coś tam - dodał zaraz

- Żartowałem, spokojnie - uśmiechnął się, trącając go lekko łokciem. - Też wolę iść w stronę lasu.

John brał niektóre rzeczy bardzo poważnie, a przynajmniej tak się Lennowi wydawało.

- Myślisz, że twój ojciec byłby tak zachwycony jak mój, gdyby się dowiedział co teraz robimy? - zapytał, zerkając na niego z łobuzerskim uśmiechem.

Zmieszał się i mruknął coś zakłopotany trochę. Sapnął w końcu i rozluźnił się
- Wybacz - zaśmiał się i zmarszczył nos w uśmiechu. Czuł się głupio trochę, powinien bardziej się rozluźnić. Ruszył znów w stronę lasu i spojrzał aż na niego szerzej otwartymi oczami po czym parsknął
- Wniebowzięty, na ludzki... Dostałby wylewu jak nic. - podsumował, była to dość zabawna wizja jednak nie chciałby być w swojej skórze gdyby się dowiedział. Zagryzł dolną wargę
- Już i tak jest wielce zadowolony z mojego spoufalania się z ludźmi - przyznał i spojrzał na niego z równie łobuzerskim błyskiem w oku

- Mój jest wściekły, że wyprowadziłem się i poszedłem na studia - odparł, śmiejąc się pod nosem. - Wolałby, żebym skupił się na pracy. Nie uważa, żebym potrzebował jakiegoś życia poza nią...

A Lennan mimo wszystko potrzebował. Nawet jeśli to "życie" oznaczało pałętanie się z Leszym po lesie. 

- Wybrałeś sobie, w jego oczach, najgorszy typ człowieka, co? - zapytał i trącił lekko jego dłoń swoją dłonią. Kawiarenka została już całkiem sporo za nimi, docierali powoli do stawu.

- Studia i spędzanie czasu ze mną.. Mm.. Chyba nic bardziej by ich nie wściekło niż wieść o nas.- mruknął z uśmiechem i spojrzał na jego dłoń przelotnie, zadowolony z zaczepki. Zmarszczył lekko brwi i nagle chwycił lekko jego dłoń w swoją
- Zdjąłeś. - zauważył od razu brak pierścienia, który pamiętał bardzo dobrze. Nie wiedział dlaczego to było aż tak dla niego ważne, a jednak ten drobny gest był dla niego istotny.

- Zdjąłem - przyznał, bo ciężko było przeoczyć ten fakt. Na jego palcu widniał nawet odcisk metalu, zupełnie jakby był czyimś mężem i nieudolnie próbował to ukryć. - Chyba nie będziemy się bić? - zapytał też, unosząc jedną brew i patrząc na niego pytająco, mimo uśmiechu.

Skoro John już złapał jego dłoń, Lennan wsunął swoje palce między jego, zaplatając je ze sobą w dość... Romantyczny sposób.

- To bardzo głupi pomysł - stwierdził wskazując głową i oczami na ich złączone dłonie. - Wiesz o tym?

- Wyjątkowo nie mam tego w planach - rzucił jakby nic innego wcześniej nie robili tylko tłukli się ciągle.
Uśmiechnął się trochę tajemniczo, przyglądając się jak Lenn splata ich palce. Podobał mu się taki bieg rzeczy
- Och, ciągle to słyszę. - rzucił jakby każdy jego pomysł głupi, ale czy właśnie tak nie było? - Tyle, że.. Lubię głupie pomysły. - dodał przyglądają mu się uważnie - A im głupsze.. Tym ciekawsze są ich konsekwencje, nie sądzisz?

- Wolałbym, żeby akurat ten głupi pomysł nie miał zbyt wielu konsekwencji - stwierdził, jak gdyby nigdy nic idąc dalej. - Ewentualnie przyjmę te przyjemne.

Pogładził jego dłoń kciukiem. Ładnie wyglądały, tak splecione razem.

- Przerąbane. Zostaje nam las, skoro ty nie możesz wejść do mojego domu bez złego samopoczucia, a twój ojciec będzie próbował mnie zamordować, jeśli mnie kiedyś spotka.

- Nie można wybrzydzać. - zaśmiał się i zastanowił chwilę.
- Albo obcy las.. Albo jakieś inne miejsce, poza Twoim domem. Ogród też masz tak mocno zabezpieczony? - faktycznie było to problematyczne. Jego ojciec bez wahania by się rzucił na Lennana zaś dom łowcy był naprawdę kłopotliwy i John nie mógłby się tam rozluźnić zastanawiając się zapewne nad wyjściem.

- Ogród nie - przyznał, chociaż robiło się coraz chłodniej i nie zawsze mogli siedzieć w ogrodzie. Zwłaszcza, że nie wszystko dało się w nim robić. I, nawet jeśli nie miał w stosunku do Johna jakichś szczególnych poważnych planów, brał pod uwagę, że mogliby kiedyś dokończyć to, co zaczęli na imprezie. Albo po prostu zrobić popcorn i pooglądać film.

Ewentualnie zrobić popcorn i wcale nie oglądać filmu. Przecież o to właśnie chodziło w tej jego ucieczce od rodziny. Żeby spróbować być normalnym. Chociaż trochę.

- Mm! No to mamy opcję numer jeden - przyznał i odetchnął głębiej
- A potem opcję numer dwa, jeśli nie będziesz miał dość mojego lasu - zaśmiał się - Niedługo mój ojciec będzie musiał wyjechać więc znów będę miał na trochę swoją leśniczówkę.

Fakt, że jego ojciec gdzieś wyjeżdżał również wydał się Lennowi dziwny, ale nie był tak próżny, żeby zakładać, że pozjadał wszystkie rozumy. Mogła to być oczywiście sprytna pułapka... Ale nie mógł tak myśleć, jeśli zamierzał spotykać się z Johnem i chodzić z nim za rękę. Jego ostrożność czasem zakrawała o paranoję.

- Rozumiem, że... Kino na przykład nie wchodzi w grę? - zapytał, bo wciąż pamiętał jak źle się chłopak czuł kiedy poszli zamówić burgery po imprezie. Nie chciałby go zmuszać do siedzenia w betonowym podle przez dwie godziny.

Spojrzał na niego chwilę się wahając, myśl o kinie nie należała do najprzyjemniejszych, jednak zdawał sobie sprawę, że jego ograniczenia mogą być męczące.
- Samochodowe? - ożywił się trochę przypominając sobie o czym tak doskonałym. - Ostatnio często są tu seanse ale w sumie nigdy na takim nie byłem - przyznał

- Samochodowe to dobry pomysł - stwierdził i uśmiechnął się, poprawiając trochę uchwyt swojej dłoni na jego, żeby trzymać go pewniej. Nie było rzeczy nie do przeskoczenia, jeśli się nad tym zastanowić. - W takim razie steki w ogródku i film z auta. Zapamiętam.

Telefon w jego kieszeni zawibrował. Znowu. Wyjął go z ciężkim westchnieniem, żeby sprawdzić czy to służbowy czy prywatny i z niechęcią zerknął na ekran, widząc że znów dzwoni matka.

- Mamo, oddzwonię do ciebie później - mruknął, odbierając, bo nie mógł jej tak w nieskończoność ignorować. - Później - powtórzył z naciskiem, kiedy zaczęła się rozkręcać. - Mówiłeś, że twój ojciec jest nadopiekuńczy? - westchnął, kiedy już udało mu się rozłączyć, choć zrobił to dość brutalnie.

Zaśmiał się
- Brzmi wybornie - nie kontynuował jednak, słysząc znów telefon Lennana. Obserwował go uważnie i aż wystraszył się, że zaraz ich spotkanie dobiegnie końca. Ciężko było mu się do tego przyznać ale wcale by tego nie chciał. Zacisnął lekko palce na dłoni chłopaka i czekał cierpliwie aż ten skończy rozmowę
Uśmiechnął się lekko z ulgą.
- Matka wydaje się być bardziej zdeterminowana - zażartował - Nie jest to nic pilnego? - wolał się upewnić.

- Nie, nic istotnego... - machnął ręką. - W zasadzie... Chodzi o ciebie.

Po niewczasie zdał sobie sprawę z tego jak to zabrzmiało i speszył się trochę. Nie chciał żeby John pomyślał, że plotkował o nim z matką. Cholera. Przecież nawet nie było jeszcze o czym plotkować, jeśli nie liczyć ich pijackiej wpadki na imprezie, już całkiem dawno temu.

- Nie żebym... - westchnął i opadł na ławkę nad stawem, ciągnąc go za sobą za rękę. - Moja matka jest medium - stwierdził w końcu, uznając że nie ma się z czym kryć. - Czasem miewa przebłyski wizji i zwietrzyła, że jesteś blisko mnie.

Zmarszczył mocniej brwi nie spodziewając się kompletnie takiej odpowiedzi
- O mnie? - zdziwił się wyraźnie i zaraz opadł na ławkę, tuż obok chłopaka. Zwrócił się do niego bardziej przodem by móc go obserwować podczas rozmowy.
- Och, medium? - była to niezwykle interesująca informacja.
- Podzieliła się swoją wizją? - dopytał nie ukrywając swojego zainteresowania tym tematem. Nie żeby się niepokoił, nie tylko o to chodziło.

- Na odległość ma utrudnione zadanie - przyznał i zamknął oczy, jakby modlił się o cierpliwość i stalowe nerwy. - Na całe szczęście.

Jeszcze tego brakowało, żeby matka miała podgląd na to, co robił na bieżąco. To był jeden z powodów dla których tak chętnie wyjechał z dala od domu.

- Wspominała tylko o niepokoju - westchnął, kiedy John się zainteresował. - Żadnych konkretów. Zresztą... Wiesz jak to jest z wizjami. Każda decyzja i podmuch wiatru może ją zmienić - zauważył sceptycznie.