Always innocent

Connor uniósł brew.
- Myślisz, że w swoim stanie go obronisz? - rzucił z niechęcią. - Kumple Carlosa mieli załatwić sprawę, ale skoro się nie udało, to dokończę sam - stwierdził.
Thomas nie wyglądał na szczególnie wystraszonego - w takich momentach zwykle myślał analitycznie. Sięgnął do kosza z brudami, żeby wyciągnąć stamtąd spodnie i zwinął je, obserwując Connora uważnie.
Nie liczył na pomoc Cartera, więc bez słowa wyszedł przed niego. Connor prychnął.
- A mogło być po dobroci - uprzedził, dając im jeszcze wybór.

Przeszło mu przez myśl, żeby rzeczywiście wyjść i poszukać kogoś dla wsparcia... Ale, nawet zakładając, że wszyscy siedzieli w celach, bieganie po piętrach zajęłoby mu zbyt wiele czasu. Do jego powrotu Conner rozsmarowałby Mayera po ścianach i podłodze.

- Myślisz, że to skończy się dziś? - zapytał, nie dając się zepchnąć na bok. Nie będzie go żaden pies osłaniał. Nawet jeśli tego konkretnego chyba lubił. - Lepiej uważaj na plecy, Conner. Chyba, że jednak grzecznie zostawisz nas w spokoju.

Gość był popieprzony, ale musiał wiedzieć, że gang nie zostawi tego w ten sposób. Nawet gdyby zmiótł Cartera z powierzchni ziemi, musiałby się liczyć z ich zemstą. A było ich tu sporo. Nie wspominając o wpływach poza więzieniem, które sięgały do wewnątrz.

Connor prychnął i energicznym ruchem ruszył w ich kierunku. Niewiele brakowało, bo już wyciągał przed siebie rękę, gotowy zaatakować Cartera, kiedy w pomieszczeniu pojawiło się dwóch strażników.
- Co za zbiorowisko? - rzucił beznamiętnym głosem jeden z nich, a Connor sprawie schował swoją broń do rękawa.
- Pranie - odpowiedział, odwracając się w ich stronę z niechęcią.
- Mm, chyba już skończyliście? Zbierać się stąd - rzucił drugi, przesuwając uważnym spojrzeniem po Carterze, jakby zorientował się w jego stanie, ale nie powiedział nic.
- Chodźmy - mruknął pod nosem Mayer, kierując się w stronę wyjścia.

Cameron zrobił unik przed ciosem... Który nigdy nie nadszedł. Z zaskoczeniem zerknął na strażników, nie wiedząc skąd tak nagle wzięli się w pralni. Ciekaw był, czy ktoś ich zaalarmował, czy to czysty przypadek, że akurat w tej chwili postanowili ruszyć swoje leniwe dupy.

- Conner, jak zwykle to była czysta przyjemność - wycedził szyderczo i skinął wariatowi głową zanim ruszył za Mayerem. - Nigdzie nie chodzisz beze mnie - syknął mu do ucha, kiedy już go dogonił. - Mamy jasność? I żadnego durnego podkładania się jak dziś.

Spojrzał na niego i zmarszczył lekko czoło.
- Co by to tym razem dało? Nikt nie patrzył, a ty jesteś w chujowym stanie i tylko oberwałbyś bardziej - powiedział, naprawdę nie rozumiejąc jego decyzji. Nie był bezbronny, a w tej sytuacji miał naprawdę sporą szansę na obronienie ich obu.
- To nielogiczne, Carter.

Dla Cartera to, że Mayer miałby szanse wyjść cało z tej sytuacji było raczej mało prawdopodobne. Wątpił, żeby koledzy Connera czekający na zewnątrz nie zareagowali, gdyby zaczął wygrywać.

- Co za różnica? - burknął, wyprzedzając go i łapiąc za nadgarstek. - Za mnie gang pójdzie się napierdalać, za ciebie nie. Nie boję się dostać wpierdol. Wolę to, niż plotkę że własny cwel mnie musi bronić.

Carter wiele mógł znieść, żeby zachować twarz. A we dwóch na Connera, tak czy inaczej, mieliby większe szanse. Nie był przecież niepełnosprawny, tylko obity.

Na takie gest władzy Cartera nie reagował z jakimś większym przejęciem. Mógł być prowadzony za nadgarstek i wcale nie widział w tym nic dziwnego.
- Okej - odpowiedział obojętnie. - Następnym razem włączę się dopiero, gdy nie będziesz w stanie stać o własnych siłach - rzucił pod nosem. Jeśli dla własnego honoru wolał dostać wpierdol to nie zamierzał mu w tym przeszkadzać.
Nie sądził, żeby był w stanie na to patrzeć, nie robiąc nic... Ale Carter najwyraźniej nie zamierzał dać mu wyboru.

- Nie doceniasz mnie, Mayer - mruknął, nie mając zamiaru się z nim kłócić. Miał szanse z Connerem, a przynajmniej lepiej mu było, kiedy myślał o tym w ten sposób. Zresztą nie kazał mu stać i patrzeć. Nie podobał mu się tylko ten element w którym gliniarz kazał mu wyjść i planował sam sobie z tym poradzić. I po raz kolejny nie zamierzał wnikać dlaczego.

Przewrócił oczami, zwracając na niego uważne spojrzenie.
- Mógłbyś załatwić kogoś z zewnątrz - mruknął, ale najwyraźniej musieli dopracować taktykę. - Nie odpuści, Carter. I nie ma problemu, żeby rzucać się nawet, kiedy jesteś obok. Ta bomba w końcu pierdolnie - przyznał. Musieli coś wymyślić, zaplanować działania, bo nie mogli wiecznie chodzić po więzieniu we dwójkę, licząc na to, że takie działania wystarczą.

- Z zewnątrz? - zerknął na niego przez ramię, dalej ciągnąc go w stronę celi. Nie miał pojęcia co niby ktoś z zewnątrz mógłby zrobić, poza wniesieniem oskarżenia gdyby Conner faktycznie coś odwalił. - Załatwimy to tutaj.

Czas skończyć z byciem miłym. Carter zostawił Mayera pod celą, ale sam ruszył dalej, na niższy poziom, do Jay'a. Sprawę trzeba było załatwić szybko, inaczej Conner faktycznie nie da im spokoju.

Cela wcale nie była bezpieczną opcją... Mimo to, Thomas został, nie chcąc stawiać oporu.
- Chętnie wziąłbym udział w obiciu mu mordy - mruknął jeszcze nim Carter zdążył się oddalić, ale nie ruszył za nim. Dobrze wiedział, że w niektórych momentach nie powinien naruszać jego cierpliwości i tę sytuację uznał za właśnie taką.
Wolał poczekać. Wychylił się zza barierkę, obserwując go uważnie z góry.