Uroczyście przysięgam, że knuję coś bardzo nie dobrego <3

Po ostrych akcjach okresu przedświątecznego i całym zestawie sytuacji pod znakiem "uprzejmego zdziwienia" Syriusz Black postanowił, że te święta i ferie spędzi w Hogwarcie. Bez ekipy, która w ostatnim czasie mocno nadszarpnęła jego nerwy. Coraz częściej się kłócili, a odkąd pozostała trójka odkryła "kobiety" zaczęły się dziać sceny iście z podręcznika o magicznych zwierzętach. Coraz częściej miał wrażenie, że jego najbliżsi znajomi pochodzą z zupełnie innej książki... Sam Syri oczywiście miał pewien, bardzo konkretny, powód dla którego nie miał najmniejszego zamiaru pojawiać się w rodowej rezydencji, ani nawet się do niej zbliżać. Wściekłego wyjca, którego dostanie za parę dni jakoś przeżyje, z resztą kto to zobaczy? Najpewniej będzie jednym z kilku osób, które zostaną w szkole z czego większość będzie nauczycielami. Ot, taka odskocznia w tym roku. Huncwoci oraz jego rodzinka i kuzynostwo już było w drodze do domów... Oficjalnie czas spokoju... start.

To, że Severus został w Howarcie podczas przerwy świątecznej było logiczne właściwie od samego początku. Zwykle zostawał w szkole, nie mając ochoty wysłuchiwać wiecznych przytyków pijanego ojca, a patrzenie na bezradną, nieporadną matkę również nie należało do najprzyjemniejszych. Niestety, życie Severusa Snape'a nigdy nie należało do sielankowych, ale nie zazdrościł z tego powodu innym uczniom - po prostu żałował, że nie może mieć normalnej, kochającej się rodziny. Szybko wykształcił w sobie postanowienie, że będzie żył zupełnie inaczej niż jego rodzice i że odetnie się tak bardzo od mugoli, jak to tylko możliwe. Szybko też zaczął traktować mugoli i dzieciaki mugolskiego pochodzenia gorzej, niż czarodziejów półkrwi i czystej krwi. Być może dlatego ostatnimi czasy nawet Lily, jego przyjaciółka z dzieciństwa, nie chciała z nim rozmawiać...
Pojawił się na kolacji w Wielkiej Sali jako jeden z nielicznych czarodziejów, którzy zostali podczas przerwy świątecznej w szkole. Włosy miał spięte w kok z tyłu, co raczej mu się nie zdarzało - zwykle był widywany przez wszystkich z przydługimi, opadającymi na ramiona i lekko niechlujnymi włosami. Na sobie miał jak zwykle czarne szaty, a w dłoni trzymał książkę, którą położył przed sobą na stole. Bez słowa zabrał się za jedzenie, przesuwając tylko czujnym spojrzeniem po innych stołach, tak właściwie tylko po to, żeby zorientować się ile osób poza nim się w niej znajduje.

Większość dnia przesiedział w dormitorium gdzie o dziwo, był jedynym gryfonem na terenie. Był to potężny plus, bo nikt nie będzie mu truł dupy w czasie kiedy chciał mieć spokój. Z drugiej strony zastanawiał się jak to możliwe, że wszyscy się wynieśli, zawsze myślał, że kilku gryfów jednak zostaje. No cóż... Gdyby nie burczenie w brzuchy z pewnością olałby porę posiłku. Udał się więc do wielkiej sali gdzie panował ruch raczej minimalny. Nie rozglądał się szczególnie zainteresowany innymi uczniami. Usiadł przy jednym ze stołów i nałożył sobie niewielką porcję zupełnie nie zważając, że ktoś już siedzi na przeciwko po sąsiedzku. Ostatnio wszystko stało się jakieś dziwne. Z zamyślenia wyrwało go szturchnięcie w plecy akurat w monecie by mógł złapać za kubek z sokiem, który właśnie miał na nim wylądować - Patrz, jak łazisz, ofiaro - warknął na niezdarę.

Severus, siedzący naprzeciwko Syriusza - o czym przekonał się dopiero, gdy usłyszał jego warknięcie - skrzywił się znacznie, gdy chłopak dość nieprzyjemnie odezwał się do jakiegoś dzieciaka, który mijając go niechcący o niego zaczepił. No, ewentualnie mógł to zrobić specjalnie, ale Severus jakoś nie przypuszczał, bo niby po co miałby to robić? Pewnie chciał przejść trochę dalej, żeby nie siadać z nieznajomymi starszakami i przypadkowo zaczepił o siedzącego przy stole Blacka. A ten oczywiście musiał być jak zawsze gburem.
- Nawet dzieciaki musisz atakować, Black? - zapytał po chwili, gdy dzieciak już się oddalił, speszony. Snape wlepił w Syriusza swoje czarne, głęboki oczy w siedzącego naprzeciwko niego Gryfona, a jego palce przytrzymywały teraz jedną ze stron książki, żeby nie opadła i nie zakryła tego, co aktualnie czytał.

Uniósł brew... ze wszystkich ludzi na terenie szkoły musiał trafić akurat na niego. Cudownie. Wyszczerzył białe ząbki. Był przystojny i doskonale o tym wiedział, więc czemu miałby nie korzystać ze swojego uroku? - Obrońca uciśnionych się znalazł, ciekawe czy byłbyś tak wyrozumiały gdyby, to tobie groziła kąpiel w soku dyniowym - odparł nader trafnie.

Owszem, Black był przystojny, ale przez to, że zachowywał się jak buc i w dodatku wciąż zadawał się z Jamesem Potterem - największym, odwiecznym wrogiem Severusa - znacznie tracił w oczach Ślizgona. Snape pokręcił głową, a kącik jego ust drgnął lekko, zupełnie jakby czarnowłosy chłopak powstrzymywał się przed uśmiechem.
- Wiesz, Black, nie zdziwiłbym się, gdyby ktoś celowo zrobił zamach na twoją osobę, ale... może po prostu uznaj, że dzieciak był troszkę nieuważny i przestań się wściekać? Koniec końców sok dyniowy nie znalazł się na twoich jakże zacnych spodniach, więc... - wzruszył lekko ramionami i sięgnął po sok, bo jakoś rozmowa o nim sprawiła, że zachciało mu się pić.

- Wściekać? - zaśmiał się - Skąd taki pomysł? - pokręcił głową. Do wypadku nie doszło, więc nie miał powodu by żywić w stosunku do tego jakieś dodatkowe emocje - Zaczynam podejrzewać, że to ty planujesz jakiś zamach. Kto wie czy nie jesteś aż takim samobójcą? - odgryzł się.

Uniósł brwi, zaskoczony. Czyżby Black naprawdę nie był zły na tego dzieciaka, a Snape aż tak był do niego uprzedzony, że miał już jakieś urojenia? Cóż, zaskakujące, ale właściwie było to miłe zaskoczenie.
- Zamach na ciebie? - jedna z jego brwi powędrowała jeszcze wyżej, a chłopak napił się soku, ewidentnie głównie po to, żeby ukryć uśmiech, który pojawił się na jego ustach. Uśmiech Snape'a był równie często spotykany jak uprzejmie i szlachetne zachowanie u Pottera. - Kuszące, nie ukrywam, ale znacznie chętniej wykonałbym zamach na twojego przyjaciela - wywrócił lekko oczami, odstawiając szklankę, gdy już się napił.

- Oj to tu akurat musisz się ustawić w kolejce, bo trochę was jest - przyznał rozbawiony. James miał naprawdę wielu wrogów i wcale się temu nie dziwił. Ich wspólne wybryki były dość... osobliwe i dla osób, które tego nie wykonywały były mało przyjemne. No, ale cóż zrobić? Takie życie, albo jesteś łowcą, albo ofiarą. - I ładnie wyglądasz jak masz tak związane włosy, a ukrywanie uśmiechu za piciem to nie przy takiej wydze jak ja - dodał jeszcze, bo mimo powierzchownie olewczego zachowania, bardzo dokładnie przyglądał się wszystkiemu co go otacza...i wcale nie chodziło o ewentualny zamach...

Na pierwsze słowa Syriusza po prostu krótko parsknął, nie mogąc się powstrzymać - kto by pomyślał, że Black potrafi być zabawny? Nie odpowiedział, chociaż właściwie miał ochotę, ale uznał, że rozmowa o Potterze niekoniecznie jest dobrym pomysłem. Jakoś James nie wzbudzał w nim nigdy jakichkolwiek pozytywnych emocji, a chciał miło spędzić czas w Hogwarcie, korzystając z okazji, że podczas ferii była tutaj zaledwie garstka uczniów. Wspomnienia o tym idiocie nie sprawiały, że czuł się choćby odrobinę komfortowo.
- Ładnie wyglądam? - wypalił nagle, kompletnie zszokowany tym, co usłyszał. Syriusz go dzisiaj zdumiewał, doprawdy. Na usta Snape'a znów wpłynął uśmiech, tym razem jednak nie próbował go zasłonić szklanką. Zmrużył lekko oczy, przyglądając się Black'owi z lekkim, niepewnym uśmiechem na ustach i odezwał się po chwili:
- Jesteś dla mnie miły. Zaraz ja zacznę podejrzewać, że planujesz zamach na moje życie.

- Gdybym chciał zrobić na ciebie zamach, to nawet bym się nie krył - odparł - Myślę, że akurat tyle o mnie wiesz - przyznał - No i zwykłem mówić to co myślę. Rozejrzał się po sali. Kika osób spożywało posiłek. Nikt godny uwagi. zapowiadało się nieznośnie spokojnie i sam sobie to zorganizował. Oparł brodę na dłoni przyglądając się Severusowi - To, co tu można robić w czasie takich pustych okresów?

- No, pewnie masz rację - wzruszył lekko ramionami, uznając, że faktycznie Syriusz jest raczej na tyle otwartą osobą i na tyle bezpośrednią, że Severus od razu by się zorientował, że ten coś kombinuje.
- A co, pierwszy raz zostałeś na ferie w szkole? - uśmiechnął się lekko. - Właściwie nie wiem. Ja zwykle czytam książki, prawdę mówiąc. Prawdopodobnie można też pójść gdzieś na spacer, pozwiedzać zamek, pogapić się na gwiazdy z wieży astronomicznej... - parsknął krótko. - Nie wiem, Black. Możesz też polatać za jakąś laską, jak to twoi koledzy czynią od przynajmniej kilku miesięcy.

- Właściwie to tak... wcześniej jakoś nie czułem potrzeby by zostawać - odparł na pytanie o pozostawanie na święta, jednak skrzywił się na wspomnienie o lataniu za pannami - Za laski podziękuję, mam ich aż zanadto w ostatnim czasie... baby - przewrócił oczami teatralnie - Facetom to już palma odbija - pokręcił głową.

- A teraz odczułeś potrzebę, by zostać? Dlaczego? - uniósł lekko brwi, zaskoczony. Nie chciał być wścibski, ale Syriusz go zainteresował; poza tym, jakoś nigdy nie mieli okazji normalnie porozmawiać, bo Syriusz spędzał wieczność z Jamesem i resztą bandy, a tamci, no dobra, zwłaszcza James, nie przepadali za Severusem.
- Masz za dużo lasek? - na jego ustach pojawił się nieco ironiczny uśmieszek. - Rzadko się zdarza, że faceci narzekają na nadmiar dziewczyn - wzruszył lekko ramionami.

- Powiedzmy, że w tym roku święta będą bardziej rodzinne - Skrzywił się - A ja nie przepadam za ta częścią, która normalnie bytuje w domu wiec... - wzruszył ramionami. Postanowił nie tłumaczyć czemu nie ma ochoty na spotkanie z Lucjuszem. - A Ty tak standardowo zostałeś w szkole? - dopytał, bo w sumie nie bardzo rozumiał czemu ktoś z własnej, nieprzymuszonej woli zostaje. On został przymuszony.